نوشته شده توسط؛دکتر سث جی گیلهن
این نوشته کمک می کند تا از  آنچه  که پس از یک رویداد وحشت آور انتظار دارید مطلع گردید.
پست شده؛۷سپتامبر ۲۰۱۶
بازنگری شده توسط؛لایبی ما
گاهی اوقات،اکثر ماها در زندگی اتفاق وحشت آوری را تجربه می کنیم.چنین اتفاقی می تواند یک تصادف خودرویی،بلای طبیعی،مشکل اضطراری پزشکی، آتش سوزی یا شاید ترومای اعمال شده توسط شخص دیگری به شکل تجاوز،زد و خورد،بد رفتاری یا سرقت باشد.تروما از دیدن شخص دیگری که بطور جدی آسیب دیده یا به قتل رسیده است یا اطلاع از حادثه ترسناکی که برای فرد محبوب ما اتفاق افتاده است نیز حادث می گردد.
منبع هر چه باشد،تروما بر مغز اثرش را بجامی گذارد.برای مثال،مطالعات پژوهشی پیوسته نشان می دهد که اختلال استرس پساتروما  (PTSD)در ارتباط با فعالیت بیشتر در نواحی از مغز است که ترس را پردازش می کنند و فعالیت کمتر در قشر پیش پیشانی مغز است.
در این زمینه دو رویداد ترومایی در زندگی خودم قابل ذکر هستند.اولی در بحبوحه دوره آموزش پس از لیسانس اتفاق افتاد،ولی دومی زمانی رخ داد که در مطالعه و درمان اختلال استرس پسا تروما (PTSD)متخصص شده بودم.تجربه من پس از رویداد دوم خیلی متفاوت بود.چون مقدار زیادی راجع به آنچه که پس از تروما انتظار می رفت آموخته بودم.
در حالیکه واکنش هر کسی نسبت به تروما منحصر بفرد است،اما واکنش های عمومی هستند که اطلاع از آنها می تواند همچنانکه بهبود می یابیم سودمند باشد.
بخشی از سودمندی اطلاع از واکنش های عمومی نسبت به تروما  آن است که پس از تروما می توانیم احساس کنیم که ۹۹مشکل داریم؛می ترسیم،نمی توانیم بخوابیم،عصبی هستیم،خشمگینیم و غیره ،پذیرش اینکه همه این مشکلات به تروما مربوط هستند می تواند موجب شود تا آنها را قابل کنترل تر احساس کنیم:در واقع،شاید آنچه که در حال تجربه هستیم یک مشکل با خیلی از جنبه ها باشد.
همچنین سودمند است دریابید که با آغاز فرآیند بهبود،چنین تجاربی محتملا" بهبود می یابند که این نیز می تواند القاء کننده امید باشد.
 در حقیقت،گفتگو راجع به این واکنش ها بخشی از  مواجهه درمانی طولانی مدت( Prolonged Exposure therapy)است که بهترین روش درمان آزمایش شده برای اختلال استرس پسا تروما است.بعنوان روان درمان ها ما در اینگونه جلسات درمانی خاطر نشان می سازیم که این واکنش ها در میان بازماندگان تروما شایع هستند،خواه شخص به اختلال استرس پسا آسیب دچار شده یا نشده باشد.
بنابراین،برخی از واکنش های عمومی نسبت به یک اتفاق ترومایی کدامند؟
*تجربه مجدد تروما
۱)مرور مجدد خاطره؛خیلی از افراد در می یابند که ذهن بطور مکرر تقریبا"بصورت حلقوی به خاطره ناراحت کننده برمی گردد.این پدیده ممکن است اینگونه احساس شود که مغز در تلاش برای درک تجربه یا پی بردن به این حقیقت است که آیا  واکنش بطرز متفاوتی امکان پذیر بود.علت هر چه که باشد،زنده کردن مکرر یک تجربه دردناک می تواند بحد افراط غم افزا باشد،حتی اگر بیشترین توان خود را صرف خارج کردن خاطره از ذهن خود کنیم.
۲)کابوس ها؛در حالیکه تجربه واقعی احتمالا" شبیه یک کابوس احساس می شود،اما پس از یک تروما،شایع است که کابوس های واقعی رویاهای ما را جولانگاه خودشان می سازند.چون سیستم عصبی دچار شوک بزرگی شده است،لذا مغز حتی در ساعات خواب به پردازش رویداد ادامه می دهد.اکثر اوقات کابوس ها در خصوص تجربه دقیق تروما نیستند،اما با آن مضمون های مشترکی مانند خطر،وحشت،تحت تعقیب بودن دارند.ِدر نتیجه، اگر این کابوس ها می توانند در خواب ضعیف  که پس از تروما عمومیت دارد ایفای نقش کنند شگفت آور نیست.
۳)فلش بک ها؛یک فلش بک موقعی رخ می دهد که خاطره تروما با علامتی زنده می گردد.در نتیجه احساس می شود که تروما دوباره در حال وقوع است.من فلش بکی را ماهها پس از اولین ترومایم  یعنی یک زورگیری خشن موقعی  تجربه کردم که دوستی مرا در حال قدم زدن در خیابان دید و جهت خودش را برای نزدیکی به من تغییر داد. در ارتباط با دوستم یا تحرک او،هیچ عامل تهدید کننده ای وجود نداشت. اما بخاطر اینکه مغزم تحرک او را مشابه با تحرک تعرض کننده به من تعبیر کرد هشداری را فعال ساخت.فلش بک ها ناراحت کننده و آشفته ساز هستند چون یک سیل قوی احساسات و خاطرات روشن تروما را دوباره برمی گردانند.
*واکنش های احساسی
۴)ترس و اضطراب؛شاید شایع ترین واکنش احساسی نسبت به تروما احساس هراس و دلواپسی باشد.کاملا" قابل درک است که پس از اتفاق ترسناک باید بترسیم.درحقیقت،مشابه خیلی از این واکنش ها،علامتی مبنی بر عملکرد درست سیستم عصبی ما است.
ادامه دارد