نکات کلیدی:
۱)نگاه مجدد به زندگی خود و مشاهده فقدان ها،شکست ها و نومیدی ها آسان است.
۲)سعی کنید زندگی خود را با واحدهای استاندارد مختلف موفقیت بسنجید.
۳)بیاموزید که به زندگی خود همانند تلاش یک فرد ناقص برای اتخاذ تصمیمات خوب،با ملاحظه و محبت بنگرید.
نگاه کردن به وضعیت زندگی خود و دیدن لحظه ای که کارها بخوبی پیش نمی رفتند:فردی را از دست دادید،هدفی  عقیم ماند و رویایی هرگز نتیجه نداد آسان است.هر دوره عمری دارای فهرستی از قدم های اشتباه و تصمیمات بد است که با گذشته نگری می توانیم ببینیم که اشتباهات ترسناکی بودند.
خیلی از ما با یک استاندارد طلایی برای زندگی بزرگ می شویم  که می گوید اگر بقدر کفایت سخت کار کنید هر چیزی که بخواهید بدست می آورید.موقعی که زندگی های انسانی واقعی خودمان را با این هدف می سنجیم،اکثرا"  احساس می کنیم که در رسیدن به این هدف شکست خورده ایم،از آن بدتر اینکه، گویی خود زندگی ما را شکست داده است.بطریقی،زندگی طلایی که ساخت آن را تصور می کردیم مملو از وقفه ها و نکات نامطلوب است که به احساس بیهودگی منجر می گردد.
پوچی و بیهودگی نقطه خوبی برای شروع جستجویتان جهت رسیدن به یک زندگی معنا و مقصود دار است. با تلاش به منظور پر کردن  این پوچی و بیهودگی با واحدهای توخالی سنجش موفقیت،خود را  خسته و فرسوده نکنید.در عوض، بررسی زندگی خود را دقیقا" آنگونه که هست آغاز کنید.حوزه هایی را که از قبل مملو از معنا هستند جستجو کنید.تلاش کنید تا دریابید که حتی یک زندگی دردناک،مملو از فقدان و نومیدی،نیز می تواند یک زندگی غنی و خرسند کننده برای  استمرار باشد.
پنج فاکتوری که هنگام ساخت مجدد هدف زندگی خود باید مد نظر داشته باشید بشرح ذیل هستند:
۱)آیا از مقدار کافی برای هر آنچه که جهت زندگی کردن نیاز دارید برخوردار هستید؟
 حوزه های کفایت و وفور نعمت در زندگی خود را جستجو کنید.آیا روزانه غذای کافی برای خوردن و آب آشامیدنی برای نوشیدن دارید؟آیا مکانی برای زندگی هر چند ناقص دارید؟آیا ایمن و سالم هستید؟آیا اندام های حیاتی شما سالم و عملکرد مطلوبی دارند؟
برای کسانی که با وفور نعمت زندگی کرده اند،این داشته ها ممکن است بجای مهم بودن  ناچیز و بی اهمیت دیده شوند:خیلی از افراد نمی توانند به همه یا حتی هیچ کدام از آن سوالات جواب"بله"بدهند.موقع اندیشیدن راجع به اینکه زندگی خوبی دارید،از درک حقیقت ناتوان نباشید.
شما مدیریت کرده اید که شعله زندگی کوچک خود را هر روز با خوردن،خوابیدن و تلاش برای خوب ماندن حفظ کنید.توانائی حفظ ایمنی و سلامتی در این دنیا تضمین شدنی نیست.اجازه ندهید تا این آگاهی برند درد و رنج ویژه شما را نامعتبر سازد.در عوض،برای امروز،به همین بسنده کنید که حفظ توانایی برای زندگی در زمره  یکی مشکلات زندگی تان نیست.
۲)آیا برای کسی مهم هستید؟
ما واقعا" فقط می توانیم زندگی های خودمان را از درون بشناسیم.اما گاهی اوقات،موقعی احساس  پوچی و بیهودگی می کنید،تلاش برای نگاه کردن به خودتان از بیرون سودمند است.به کسانی بیندیشید که برای آنها مهم هستید یعنی آنهایی که اگر ناگهان از این سیاره محو شوید بشدت تحت تاثیر قرار خواهند گرفت.
موقع اندیشیدن به کسی که برای او اهمیت دارید،سعی نکنید فقط کسانی را که خیلی عاشق تان هستند یا بطور عمیق شما را می شناسند برگزینید.این استاندارد خیلی بالایی برای سنجش معنای خودتان در نظر دیگران است.اگر بقدر کافی خوش شانس هستید که حتی یک نفر داشته باشید که عاشق تان باشد و شما را بطور عمیق بشناسد،از قبل زندگی غنی و پرمعنایی دارید.
در عوض،به کسانی بیندیشید که به روش های جزئی شما را می شناسند و درک می کنند.کسی که سفارش قهوه تان را می داند؟کسی که صدایتان را بر روی گوشی تشخیص می دهد؟کسی که  با دیدن شما تبسم بر لب دارد؟یکی از الطاف کوچک زندگی آن است که حتی بزرگترین احمقی که می شناسید احتمالا" حداقل یک نفر را دارد که دوستش دارد و می خواهد با او وقت بگذراند.
حتی اگر احساس می کنید که در زندگی با مردم ارتباط عمیق ندارید،بدان معنا نیست که وجودتان برای دیگران پر معنا نیست.تنهایی بدین مفهوم نیست که تک و تنها هستید.امروز، به همین بسنده کنید که بخش کوچکی از یک شبکه اجتماعی هستید و با دیگران به روش های کوچک و ناقص در ارتباط می باشید.
ادامه دارد
منبع: source: psychologytoday.com
ترجمه و تلخیص: غریب واحدی پور