*شفا و بهبودی از ضربه روحی
اثرات ضربه روحی بطور نمونه از چند روز تا چند ماه ادامه می یابند،همچنانکه رویداد مغشوش و ناراحت کننده را پردازش می کنید بتدریج محو می شوند.اما حتی موقعی که احساس بهتری دارید،امکان دارد گاهگاهی بر اثر خاطرات یا احساسات  دردناک بویژه در واکنش به تحریک کننده هایی مانند سالگرد رویداد یا چیزی که موجب شود تا ضربه روحی را به یاد آورید دچار مشکل شوید.
اگر اثرات ضربه روحی روانی شما کاهش نیابند،یا حتی اگر بیشتر شوند و دریابید که برای یک مدت طولانی قادر نیستید که از رویداد عبور کنید امکان دارد که در حال تجربه اختلال استرس پسا آسیب( PTSD) باشید.در حالیکه ضربه روحی احساسی واکنش نرمالی به یک رویداد مضطرب کننده است،موقعی که سیستم عصبی در یک وضعیت گیر  کرده  و در یک شوک روانی بمانید و قادر به درک آنچه که اتفاق افتاد یا پردازش احساسات خود نباشید به اختلال استرس پسا آسیب مبدل می شود.
خواه رویداد مربوط به ضربه روحی شامل مرگ باشد یا نباشد،شما بعنوان یک بازمانده باید بر ضایعه حداقل موقتی،حس امنیت خود غلبه کنید.واکنش طبیعی به این ضایعه غم و اندوه است.همانند کسانی که عزیزی را از دست داده است باید  یک فرآیند ماتم گرفتن را تجربه کنید.توصیه های ذیل می توانند کمک کنند تا بر حس غم و اندوه غلبه کنید ،از ضربه روحی شفا یابید و به زندگی خود ادامه دهید.
توصیه۱ بهبودی از ضربه روحی؛تحرک داشته باشید.
ضربه روحی تعادل طبیعی بدن را به هم می ریزد،فرد را در یک وضعیت ترس و برانگیختگی خیلی زیاد نگهه می کند.ورزش و تحرک علاوه بر سوزاندن آدرنالین(هورمون عصبی ساز) و رها سازی  اندورفین(هورمون شادی ساز) ،می تواند بطور واقعی به ترمیم سیستم عصبی هم کمک کند.
سعی کنید برای اکثر روزها به مدت ۳۰دقیقه یا بیشتر ورزش کنید،یا اگر آسانتر است  ۳نوبت ده دقیقه ای ورزش تند و ناگهانی نیز همان اثر را دارد.
ورزشی که موزون است و بازوان و پاها را با هم درگیر می کند مانند قدم زدن،دویدن ،شنا،بسکتبال یا حتی رقص  بهترین اثر را دارند.
یک عنصر مراقبه را دخیل کنید.بجای تمرکز بر تفکرات خود یا پرت کردن حواس در حین ورزش،بطور واقعی بر بدن خویش و چگونگی احساس آن هنگام حرکت تمرکز کنید.برای مثال،به حس پاهای خود هنگام ضربه زدن به زمین ،یا ریتم موزون تنفس یا حس باد بر روی پوست خود توجه کنید.صخره نوردی،بوکس،بدنسازی یا هنرهای رمزی این تمرین را آسانتر می سازند،گذشته از آن،در حین چنین فعالیت هایی به تمرکز بر روی حرکات بدن خود برای اجتناب از صدمه دیدن هم نیاز دارید.
توصیه ۲؛خود را منزوی نکنید
بدنبال یک ضربه روحی،امکان دارد تمایل داشته باشید که از دیگران کناره گیری کنید،اما انزوا فقط شرایط را بدتر می کند.ارتباط چهره به چهره با دیگران کمک می کند تا بهبود یابید،بنابراین تلاش کنید که روابط خود را حفظ کنید و از سپری کردن زمان زیاد در تنهایی اجتناب ورزید.
نباید راجع به ضربه روحی گفتگو کنید.ارتباط با دیگران نباید دربرگیرنده گفتگو راجع به ضربه روحی باشد.در حقیقت،برای برخی افراد،گفتگو در این خصوص فقط شرایط را بدتر می کند.راحتی و آسودگی از احساس مشغول بودن با دیگران و پذیرش توسط آنها سرچشمه می گیرد.
درخواست پشتیبانی و حمایت کنید.در حالیکه نباید راجع به خود ضربه روحی گفتگو کنید،اما مهم است که کسی را داشته باشید تا احساسات خود را چهره به چهره با او در میان بگذارید،کسی که با دقت و توجه و بدون از قضاوت به شما گوش می دهد.لذا ،به یک عضو مورد اعتماد خانواده،دوست،مشاور یا فردی روحانی نزدیک شده و گفتگو کنید.
در فعالیت های اجتماعی مشارکت کنید،حتی اگر احساس می کنید که چنین کاری را دوست ندارید.فعالیت های نرمال را با سایر افراد انجام دهید،فعالیت هایی که هیچ ربطی به تجربه ضربه روحی ندارند.
دوباره با دوستان قدیمی ارتباط برقرار کنید. اگر از روابطی که زمانی برایتان مهم بودند کنار کشیده اید.برای برقراری  ارتباط دوباره تلاش کنید.
به یک گروه پشتیبانی و حمایت از بازماندگان ضربه روحی ملحق شوید.ارتباط با دیگرانی که دارای مشکلات مشابه ای هستند می تواند به کاهش حس انزوا کمک کند،و شنیدن از کسانی که بر مشکلات غلبه کرده اند می تواند الهام بخش شما برای کمک به بهبودی باشد.
داوطلبی،علاوه بر کمک به دیگران،داوطلبی می تواند روش عظیمی برای بچالش کشیدن حس بیچارگی و درماندگی توام با ضربه روحی باشد.کمک به دیگران دوباره به شما نقاط قوت تان را یادآوری کرده و حس توانمندی را در وجودتان مرمت می کند.
ادامه دارد
 منبع؛ https://www.helpguide.org
ترجمه و تلخیص :غریب واحدی پور