توصیه ۴؛ با عادات سبک زمدگی سالم از خود پشتیبانی کنید
موقعی که از نظر بدنی قوی،ریلکس و در آسایش مطلوب باشید بهتر قادرید به مشکلاتی که زندگی ناچارا" سر راهتان قرار می دهد رسیدگی کنید.
اما موقعی که قبلا" از انرژی تهی و مضمحل شده اید،با هر مشکل کوچکی از ریل خارج و مستقیم به سمت یخچال می روید.ورزش،خواب و سایر عادات سبک زندگی سالم به عبور از زمان های سخت بدون از پرخوری کمک می کنند.
زمانی برای ورزش منظم در نظر بگیرید،فعالیت بدنی برای خلق و خو و سطوح انرژی خیلی موثر است.کاهش دهنده قوی استرس هم هست.اثرات طبیعی تقویت کنندگی خلق و خوی ورزش می تواند به توقف خورد و خوراک احساسی کمک کند.
هر شب بقدر کفایت بخوابید.هنگامی که بقدر نیاز نمی خوابید،بدن غذاهای شیرین طلب می کند که موجب تقویت سریع انرژی می شوند محرومیت از خواب ممکن است حتی اعتیاد به غذا را هم تحریک کند.استراحت فراوان به کنترل اشتها کمک می کند و تمایلات غذایی را کاهش و خلق و خو را بهبود می دهد.
با دیگران ارتباط برقرار کنید.اهمیت روابط نزدیک و فعالیت های اجتماعی را دست کم نگیرید.اگر فاقد یک شبکه پشتیبانی قابل اطمینان باشید با احتمال بیشتری در مقابل محرک های پر خوری از پا در می آیید.گفتگو حتی اگر با یک فرد حرفه ای هم نباشدکمک می کند،
استرس را مدیریت کنید.یکی از مهم ترین جنبه های کنترل پرخوری یافتن روش های آلترناتیو برای رسیدگی به استرس و سایر احساسات مضمحل کننده بدون از مصرف غذا است.
این روش ها ممکن است شامل مدیتیشن،استفاده از استراتژی های ریلکس سازی حسی و تمرین تمرینات تنفسی ساده باشند.
*چگونه به کسی که دارای اختلال پرخوری است کمک کنیم.
چون پرخوران اغلب سعی می کنند که علائم خودشان را پنهان کنند و پنهانی می خورند،لذا برای خانواده و دوستان کشف علائم هشدار می تواند سخت باشد.
از روی ظاهر نیز همیشه نمی توانید پرخوری را شناسائی کنید، در حالیکه برخی اضافه وزن دارند و چاق هستند،دیگران مدیریت می کنند که یک وزن نرمال را حفظ کنند.
علائم هشداری که می توانید جستجو کنید شامل یافتن کپه هایی از بسته ها و پاکت های غذای خالی،گنجه ها و یخچال های پاکسازی شده یا ذخیره های پنهان خوراکی های بنجل یا پر کالری است.اگر به اینکه یکی از عزیزانتان دارای اختلال پرخوری است مظنون هستید،نگرانی های خود را آشکار کنید.شروع چنین گفتگوی حساسی بنظر ممکن است ترسناک باشد و امکان دارد شخص پرخوری را انکار یا عصبانی شود و در لاک دفاعی فرو رود.اما شانسی وجود دارد که از به اشتراک گذاشتن کشمکش استقبال کند.اگر ابتدا ممانعت کرد ،تسلیم نشوید،ممکن است به زمانی نیاز باشد تا به پذیرفتن مشکل متمایل گردد.و بخاطر داشته باشید: اطلاع از اینکه کسی که عاشق او هستید ممکن است یک اختلال پرخوری داشته باشد هر قدر هم که مشکل باشد،اما نمی توانید کسی را به تغییر مجبور کنید.تصمیم برای جستجوی بهبودی باید از طرف خود فرد باشدشما می توانید با ترحم ،تشویق و پشتیبانی در تمام فرآیند درمان کمک کنید.
*توصیه هایی برای کمک به فرد مبتلا به اختلال پرخوری
عزیز خود را به جستجوی کمک تشویق کنید.هر قدر که یک اختلال خورد و خوراک مدت طولانی تری بدون از تشخیص و درمان باقی بماند ،غلبه بر آن مشکل تر خواهد بود ،بنابراین به او اصرار کنید که خود را درمان کند.
حامی و پشتیبان باشید.سعی کنید بدون از قضاوت گوش کنید و مطمئن شوید که می داند مراقب او هستید.اگر فرد محبوب تان در مسیر بهبود دچار خطا می شود،به معنای آن نیست که نمی تواند پرخوری را بطور دائم ترک کند.
از توهین ها،سخنرانی ها یا وادار کردن به احساس گناه اجتناب ورزید.پرخوران از قبل راجع به خود و رفتارشان احساس بد دارند.سخنرانی،نگران کردن یا صدور اولتیماتیوم برای یک فرد مبتلا به پرخوری فقط استرس را افزایش و وضعیت را بدتر می کند.در عوض، روشن سازید که مراقب سلامتی و شادی او هستید و به همراهی با او ادامه می دهید.
با خورد و خوراک سالم،ورزش و مدیریت استرس بدون از غذا الگوی خوبی از خود ارائه دهید. راجع به بدن خود و دیگران اظهار نظر های منفی نکنید.
مولفین:ملیندا اسمیت،لارنس رابینسون و جین سیگل
منبع؛ https://www.helpguide.org
ترجمه و تلخیص :غریب واحدی پور