۲-رهائی از حس قربانی شدن
حس قربانی شدن  عمو زاده ترس است.زندگی با احساس ترس و قربانی بودن  جایگاه راحتی است زیرا برای مدتی طولانی در چنین موقعیتی زندگی کرده ایم.ما نمی دانیم زندگی  پس از بهبود چگونه می تواند باشد،اما از سوی دیگر، زیستن درست را آغاز می کنیم.
موقعیت ایمنی است حتی اگر هر چیزی پیرامون ما بگوید که چنین نیست و حتی اگر ندانیم طرف دیگر چه چیزی هست.
چرا؟زیرا هر چیزی بهتر از زندگی با ترس است،ترس ریشه همه ناتوانی های ما در استقبال از فرصت ها و شادی است.
۳-گذر و انتقال با ظرافت
بمجرد اینکه موفق می شویم به مرحله بعدی برویم که آنجا دیگر احساس ترس و قربانی شدن در وجود ما لانه نکرده و برجسته نیستند،در وضعیت انتقال کامل هستیم.این نقطه ای است که جادوی واقعی اتفاق می افتد. نقطه ای است که رشد شخصی حادث می گردد.ازشیوه ها و ابزارهای قدیمی که خلاص می شویم زمینه بروز شیوه ها و ابزارهای نوین مهیا می گردد.
گویی فرصت ها بصورت معجزه آسا و گروهی نمایان می شوند.اغلب فرصت ها را هنگام بروز غنیمت نمی شماریم  زیرا  بی آنکه بر زبان آوریم در نهان خود از موفقیت و تغییر می ترسیم ،ولی موقعی که از الگوهای فکری بازدارنده خلاص می شویم،مستعد دریافت خیلی از قابلیت ها می گردیم.با عقب راندن ترس،بی کرانی و بی مرز بودن رشد خود را تصدیق می کنیم.
۴-در مواجهه با شکست بخشنده باشید
این حقیقت را باور داشته  یا نداشته باشید،شکست به معنای فرصت های بیشتر است.وضعیت های ناقص  چیزی هستند که در گام اول بطور غیرقابل باوری ما را قشنگ و پیچیده می سازند.موقعی شکست را بعنوان بخشی از پروسه رشد می پذیریم، ماهیت امور را پذیرفته ایم.شکست می تواند بستن دربی باشد که بمعنای گشودن درب دیگری خواهد بود که برای ما مطلوب تر و مناسب تر است.
شکست می تواند فرصت تلف شده ای باشد که به معنای ظهور فرصت خیلی مناسب تری برای برنامه زندگی ما است.
۵-فراوانی نعمت را  با همدردی و دلسوزی بپذیرید
 فرمول ایده ال برای یک زندگی شاد،موفقیت آمیز و مملو از فراوانی فرمولی  است که شامل همدردی و دلسوزی باشد. فشار به مرزها و لبه های رشد بیش از آنکه نیاز مند عمل اجباری باشد مستلزم حس پذیرش و یک نگرش همدردانه و دلسوزانه نسبت به فرصت ها است.انجام کار آسان است.به فرصت ها فضایی برای رشد بدهید؛به آنها خاک مملو از مواد غذایی را که در اشتیاق آن هستند و نیز نور خورشید فراوان برای کامیابی بدهید.اما از همه مهم تر،پذیرش فراوانی بعنوان یک حق بشری است.در حین انتقال ازگذشته ترس محور  به حال مبتنی بر  همدردی  و دلسوزی نجیب و مهربان باشید.
منبع؛ https://www.success.com
ترجمه و تلخیص؛غریب واحدی پور