2-اعتیاد به تکنولوژی عمومیت ندارد

کسانی که در مورد اعتیاد به تکنولوژی گفتگو می کنند اغلب عجز و زبونی خود در کنترل استفاده از گوشی های هوشمند را بیان می کنند,یا نمی توانند درک کنند که چرا بچه ها خیلی بازی می کنند.اما این ها اعتیادهای واقعی نیستند که مستلزم تداخل مهم با سایر فعالیت های زندگی همانند مدرسه,کار یا روابط اجتماعی باشند. 

تحقیق من مشخص کرده است که در3درصد و یا به میزان کمتری بازی کنان رفتارهای مشکل ساز همانند غفلت از انجام تکالیف مدرسه تا حدی که بر نمرات آنها تأثیر بگذارد از خود بروز می دهند.عمده  مشکلات مربوطه ملایم هستند و بمرور زمان خودشان رفع می شوند.

3-اعتیاد به تکنولوژی یک بیماری ذهنی است

هم اکنون هیچ گونه تشخیص سلامت روانی رسمی در ارتباط با تکنولوژی وجود ندارد.این حقیقت می تواند تغییر کند:سازمان سلامت جهانی طرح هایی را برای گنجاندن "اختلالات بازی"در چاپ بعدی فهرست مختصر بیماری های بین المللی اعلام کرده است.

اما پیشنهاد جدال برانگیزی است.من در زمره 28پژوهشگری بودم که در نامه به سازمان سلامت جهانی راجع به پشتوانه ضعیف علمی پیشنهاد اعتراض کردیم.بنظر می رسد که سازمان سلامت جهانی از نتیجه تحقیقی که "اختلال بازی"را بیشتر علامت مشکل سلامت روانی برجسته دیگری مانند افسردگی می داند تا خود این اختلال غفلت کرده است. 

امسال بخش تکنولوژی و روانشناسی رسانه انجمن روانشناسی آمریکا که من یک عضو آن هستم بطور مشابه یک بیانیه انتقادی در مورد تصمیم سازمان سلامت جهانی صادر کرد.سازمان خواهر سازمان سلامت جهانی یونیسف نیز در قبال استفاده از زبان "اعتیاد" برای توصیف استفاده بچه ها از دستگاههای هوشمند موضع تند اتخاذ کرد.

جدای از این جدال ها,من دریافته ام که اطلاعات فعلی از نظریه عنوان کردن  اعتیادهای به تکنولوژی بعنوان بیماری های مستقل پشتیبانی نمی کند.برای مثال,مطابق با نتیجه تحقیقی در آکسفورد کسانی که بعلت  بازی خیلی زیاد مظنون به  "اعتیاد به بازی"بودند,در مقایسه با سایر افراد مشکلات سلامتی یا روانشناسی بیشتری نداشتند.

تحقیق اضافی بیانگر آن است که هر مشکلی کاربران افراطی تکنولوژی تجربه کنند احتمالا" ملایم تر از مشکلات ناشی از بیماری روانی است و معمولا" بدون از درمان هم خودشان رفع می شوند.

4-"اعتیاد به تکنولوژی"بوسیله تکنولوژی ایجاد نمی شود

بخش عمده بحث ها در خصوص اعتیادها به تکنولوژی بیانگر آن است که تکنولوژی هیپنوتیزم کننده است و به مغزهای نرمال زیان می رساند.

اما تحقیق من بیانگر آن است که اعتیادهای تکنولوژی عموما" علائم اختلالات برجسته دیگری مانند افسردگی,اضطراب و اشکالات در توجه  هستند.مردم فکر نمی کنند فرد افسرده ای که تمام روز را می خوابد دارای" عادت بدی" است. این دغدغه ویژه ای است که فرد نیازمند درمان و وضعیت هایی را مورد توجه قرار دهیم که باید درمان شوند.برای درمان "اعتیاد به تکنولوژی"امکان دارد تلاشی کمی بیش از درمان یک علامت و بی توجهی به مشکل واقعی مورد نیاز باشد.

ادامه دارد

(Source: salon.com) 

ترجمه و تلخیص;غریب واحدی پور