اکثر ما گاهی دچار احساس غم,تنهایی یا افسردگی می شویم.آن واکنشی نرمال به مرگ عزیزان ,کشمکش های زندگی یا صدمه دیدن عزت نفس است. اما موقعی که این احساسات طاقت فرسا و بیش از اندازه شوند منجر به علائم فیزیکی شده و برای طولانی مدت ادامه می یابند,آنها می توانند فرد را از یک زندگی فعال و نرمال بازدارند.در چنین مواقعی درمان پزشکی نیاز است.
مراجعه به دکتر نقطه خوبی برای شروع است.دکترها می توانند افسردگی فرد را تشخیص داده و برای کنترل علائم کمک کنند.اگر افسردگی درمان نشود,امکان دارد بدتر شده و برای ماهها,حتی سال ها ادامه یابد.می تواند موجب درد شده واحتمالا" همچنان که برای یک نفر از هر10نفر مبتلا به افسردگی اتفاق می افتد به خودکشی منجر شود.شناخت علائم کلیدی است.متأسفانه,حدود نصف کسانی که افسرده هستند هرگز آن را تشخیص نداده و یا درمان نمی کنند.
*علائم
آنها می توانند شامل:
مشکل در تمرکز,بخاطر آوردن جزئیات و تصمیم گیری باشد.
خستگی
احساس گناه,بی ارزشی و درماندگی
بدبینی و نو میدی
بی خوابی,بیداری کامل صبح زود,یا خواب خیلی زیاد
زود رنجی
بیقراری
بی علاقگی نسبت به کارهایی که قبلا" لذت بخش بودند.
پرخوری,یا از دست دادن اشتها
دردها,محنت ها,سردرد ها,یا گرفتگی های عضلانی که رفع نمی شوند.
مشکلات هاضمه ای که حتی با درمان بهتر نمی شوند
غم مداوم,اضطراب یا احساس پوچی
اندیشه ها و یا تلاش هایی برای خودکشی
*تشخیص
یک "تست افسردگی"وجود ندارد که از طریق آن یک دکتر فرد را برای احتمال ابتلای به افسردگی معاینه کند.بنابراین اطلاع از بیماری اغلب با بررسی کامل بدنی و سابقه فرد صورت می گیرد
چه موقع علائم نمایان شدند
چه مدت آنها دوام داشته اند
چقدر شدید بودند.
آیا افسردگی یا بیماری روانی دیگری در خانواده فرد وجود دارد
آیا سابقه ای در خصوص استعمال الکل و استفاده از مواد مخدر داشته است
همچنین از فرد پرسیده می شود که آیا قبلا" علائم مشابه ای داشته است,و اگر جواب بلی است.چگونه درمان شدند.
ادامه دارد
(Source: webmd.com)
ترجمه و تلخیص:غریب واحدی پور