۵)سعی کنید ارتباط برقرار کرده و همکاری کنید.بعنوان انسان،ما مشتاق ارتباط هستیم.پرورش روابط حمایتی متقابل با همکاران،همکاری بعنوان یک تیم و سرگرم شدن با همدیگر می تواند به بهبود استرس و تقویت خلق و خو در سر کار کمک کند.اگر به همکاران نزدیک نیستید،تلاش کنید که منابع را بر روی پروژه ها ترکیب کنید،نزدیک تر به همدیگر کار کنید و در حین اوقات استراحت و خارج از محیط کار اجتماعی تر باشید.
۶)ساخت قابلیت انعطاف،هر چه قابلیت انعطاف بیشتری داشته باشید،بهتر قادرید که احساسات استرس ،اضطراب و نومیدی را که می توانند بر اثر مشکلات کاری بوجود آیند تحمل کنید،ساخت قابلیت انعطاف نیز می تواند در شکست های زندگی شخصی یا حرفه ای کمک کند و به حفظ یک چشم انداز مثبت مدد رساند.بجای یک ویژگی مردانه بودن،قابلیت انعطاف ویژگی است که نیازمند تلاش برای ساخت و نگهداری در طول زمان است.
*سلامت روان و کار در خانه
از زمان شروع اپیدمی کووید۱۹اکثر افراد به کار در خانه مشغول شده اند.درحالیکه رهائی از ایاب و ذهاب روزانه و هزینه های مربوطه می تواند خوشنود کننده باشد،اما موانع زیادی برای دورکاری وجود دارد که می تواند موجب اتلاف سلامت روان گردد.
خیلی از افراد با دور شدن از  محیط کار،احساس انزوا و از دست دادن پشتیبانی و محروم شدن از جنبه های اجتماعی حضور در میان همکاران می کنند.ادامه زندگی و کار روزانه در مکان مشابه ای می تواند خیلی استرس آفرین باشد،بویژه اگر مکان کوچکی هم باشد،در حال مراقبت از بچه های کوچک نیز باشید،یا اعضای دیگر خانواده هم در حال کار از خانه باشند.جلسات مجازی پی در پی بی پایان،ساعات کاری طولانی تر و احساس نیاز برای گوش به زنگ بودن مداوم می تواند موجب اتلاف زمان،خلق و خو و چشم انداز گردد.
خواه بصورت تمام وقت یا فقط نوبتی در خانه کار کنید،برای تضمین حفاظت از سلامت روان و ساختن آن بصورت تجربه ای پر بازده تر و لذت بخش تر ،گام هایی برای برداشتن وجود دارد.
۱)یک برنامه کار روتین روزانه را حفظ کنید.موقعی که در خانه کار می کنید،بنیان نهادن یک مرز بین زمان کار و خانه می تواند خیلی مشکل باشد،بنابراین خیلی از افراد ساعات خیلی طولانی تری کار می کنند.برای حفظ یک حس نرمال بودن ،سعی کنید ساعات ادارای منظم روزانه  را با شروع و پایان در ساعت معینی از روز حفظ کنید.برخی افراد قدم زدن قبل از شروع کار در صبح و سپس دوباره پس از خاتمه کار در غروب را سودمند می دانند.چنین روشی می تواند کنک کند تا از نظر روانی از مد کار به خانه و بالعکس انتقال یابید.
۲)استراحت ها را زمان بندی و مرزها را تنظیم کنید.
فقط بدین خاطر که میز کارتان در خانه است،به معنای آن نیست که همیشه باید در دسترس باشید،برای مثال،زمانی جهت استراحت با دوری از صفحه کامپیوتر و خوردن ناهار کنار بگذارید و سپس موقعی کار روزانه انجام شد گوشی و کامپیوتر خودتان را خاموش کنید.سعی کنید زمانی بین جلسات مجازی بگذارید بطوریکه آنها خیلی طاقت فرسا حس نشوند.
۳)یک فضای کاری اختصاصی ایجاد کنید.حتی اگر اتاق مجزایی ندارید که بتوانید برای دفتر کار خانگی استفاده کنید.برای مثال،سعی کنید بجای اینکه بر روی میز آشپزخانه کار کنید،فضایی را رزرو کنید که بتوانید از آن فقط برای کار استفاده کنید،در اینصورت،حفظ برنامه روتین و جداسازی زندگی خانوادگی و کاری را آسانتر می یابید.
۴)به جستجوی فرصت هایی برای کار در بیرون از خانه بپردازید.اگر فرصت با مردم بودن را از دست داده اید،کار در یک کتابخانه یا کافی شاپ  یا اجاره کردن یک فضای کار جمعی را بیازمائید.
۵)زمان دیدار چهره به چهره با همکاران را زمان بندی کنید.برای مقابله با حس انزوا، جلسات منظم یا رویدادهای اجتماعی را  تنظیم کنید که بتوانید همکارانتان را بصورت شخصی ببینید و جویای احوال آنها شوید.اگر روزنامه نگار هستید،در رسانه های مجازی سراغ سایر روزنامه نگاران بروید و نشست های چهره به چهره را برنامه ریزی کنید.
*چگونه با کارفرمای خود راجع به سلامت روان گفتگو کنید
اگر وضعیت احساسی تان در حال اثر گذاری بر روی توانائی شما برای انجام کار است،امکان دارد تصمیم بگیرید که زمان گفتگو با رئیس است،بویژه اگر  محیط کارتان عامل بوجود آورنده مشکل باشد.اما،خیلی از افراد بطور قابل درکی از گفتگو با دیگران بویژه سرپرستان یا کارفرمایان راجع به سلامت روان خودشان محتاط هستند.ممکن است بترسندکه بطور منفی قضاوت شوند،شهرت آنها آسیب ببیند یا حرفه شان دچار زیان گردد.
 ادامه دارد
 منبع؛ https://www.helpguide.org
ترجمه و تلخیص :غریب واحدی پور