رهبران چگونه می توانند بر خودشان بعنوان ابزارهای تغییر سرمایه گذاری کنند
نویسنده؛لورا ملونی عضو شورای Forbes
بنیان گذار Adisa، یک مرکز مشورتی برای رهبران و سازمان های  هدف محور آغاز کننده تغییر محیطی و اجتماعی مثبت
بعنوان یک مربی رهبری برای افراد و سازمان های هدف محور وقت زیادی صرف کار با مشتریانی می کنم که در تلاش برای اثرپذیری از پیامدهای عوامل اجتماعی بزرگ هستند.کارشان سخت و برنامه زمان بندی آنها می تواند شدید باشد.اغلب،رهبران در بخش های انسانی و اجتماعی تا حد زیادی بر ماکزیمم کردن استعدادهای تیم و تحقق تغییر مثبت در دنیا تمرکز می کنند که وقت وانرژی کمی برای رشد شخصی خودشان می ماند.
به این خاطر نیست که پرورش شخصی پیوسته برای رهبران مهم نیست.یک مقدار زیادی از سازمان های انتفاعی در حال سرمایه گذاری بر روی پرورش رهبری هستند که اکنون یک صنعت جهانی ۳۶۶بیلیون دلاری است.لکن، در فضای غیر انتفاعی،بیشترین سرمایه به نتایج برنامه ای اختصاص می یابد،حتی اگرچه رشد برنامه ای بطور مستقیم تحت تاثیر رشد شخصی کسانی است که متولی برنامه هستند.بدین خاطر است که پرورش رهبری توسط سازمان های یادگیرنده از اولویت خیلی زیادی برخوردار است؛آمارهای اخیر نشان می دهد که ۹۴درصد از سازمان های یادگیرنده برای حفظ یا افزایش بودجه پرورش رهبری خود برنامه ریزی می کنند.
 همچنانکه در برنامه بازنگری تجاری هاروارد یادآوری شده است،" بین کارمند و سازمان یک رابطه یادگیری با ارتباط متقابل وجود دارد."به بیان ساده،رهبران با رشد زیاد منشا رشد سازمانی هستند،ولی آنها نیازمند منافع و پشتیبانی متقابل از سازمان های خود هستند.این سرمایه گذاری در رشد شخصی باید تدریجی و پیوسته باشد.متاسفانه،مردم به سادگی قادر به فشار دادن یک دکمه و به روز سازی خود شبیه گوشی های آیفون خود نیستند.شاید قیاس بهتربرای پرورش شخصی تنظیم پیوسته خویش بصورت یک ابزار موسیقی به منظور نواختن رنجی از آهنگ ها با دستور درست باشد.
اگر بخواهیم مشکلات محیطی و انسانی پیچیده امروز را رفع یا حتی کاهش دهیم،باید قادر باشیم پیچیدگی را از یک جایگاه رفیع در درون خویش ببینیم.به نقل از آلبرت اینشتین،"راه حل های مشکلات فعلی ما نمی توانند از یک سطح آگاهی که آنها را خلق کرده اند بدست آیند."فقط با یک سرمایه گذاری در پرورش خودمان است که می توانیم شروع به مشاهده روش هایی کنیم که ممکن است قبل از آن بواسطه لنزهایی که با آنها مشکلات را می دیدیم قابل رویت نبودند.
سازمان های خیریه،بطور ویژه متعهد به سرمایه گذاری بر روی کارکنان خودشان خواه از طریق مربیگری اجرایی ،پرورش رهبری یا ادامه آموزش و پرورش هستند،چون کارکنان قادرند که اهداف سازمان را سریع تر ،اثربخش تر و با سر و صدای کمتر محقق کند.سرمایه گذاری بر روی رشد کارکنان یک واجب و ضرورت سازمانی است.
 می توانیم از قهرمانان ممتاز  الگو بگیریم که به منظور ماندن در وضعیت اوج بر روی بدن ،ذهن و قلب  خود  سرمایه گذاری می کنند ،در نتیجه هنگامی که وارد میدان می شوند با حداکثر عشق و توان تمرین می کنند.بطور مشابه،پرورش رهبری نیز مستلزم کنترل هایی از طرف خود رهبران است. چندین گام برای کمک به هموار کردن مسیر به منظور ظرفیت سازی در زندگی خویش جهت یک کار شخصی عمیق تر بشرح ذیل هستند:
1- از وقت خود حسابرسی کنید
متعهد شدن به پرورش شخصی موقعی منابع محدود دارید به معنای آن است که باید از چگونگی صرف آن منابع  مطلع باشید.از طریق ممیزی زمان شروع به جستجو برای یافتن زمانی جهت پرورش شخصی کنید.اثر جمعی کارهای کوچک به هم افزوده می شوند،و می تواند قدری شوک آور باشد اگر دریابید که ۳ساعت از روز کاری خود فقط صرف ایمیل هاو کارهای برنامه نشده دفتری شده است.کاهش یا حذف فعالیت های  غیر ضروری تلف کننده وقت  با استفاده از ابزارهایی مانند یک ماتریس" اولویت بندی کار" می تواند به رهبران کمک کند تا دغدغه های ذهنی را رفع و زمان خود را برای رسیدن به چشم انداز  بهتر تنظیم کنند.
ادامه دارد
https://www.forbes.com
ترجمه و تلخیص ؛ غریب واحدی پور