تنهایی در ارتباط با  کارکرد ضعیف تر بیمار قلبی-عروقی و افزایش خطرات مرگ و میر است

تحقیق به ارتباط بین احساسات تنهایی و کارکرد ضعیف تر بیماران مبتلا به بیماری های قلبی-عروقی متفاوت پی برده است.تنهایی دقیقا" چقدر می تواند بر زندگی فردی تأثیر بگذارد؟

مطالعات قبلی اثرات منفی تنهایی بر سلامتی  را نشان داده است و حتی عیان ساخته است که خوردن در تنهایی برای سلامتی نسبتا" بد است.یافته های یک تحقیق اخیر عرضه شده در مرکز مراقبت EuroHeartهمچنین به موضوع تنهایی ,اما بطور ویژه بر حسب ارتباط احتمالی آن با کارکردهای ضعیف در مبتلایان به بیماری های قلبی متفاوت پرداخت.

اگر چه مطالعات قبلی, تنهایی و انزوای اجتماعی را با بیماری قلبی و سکته در گذشته مربوط دانسته اند,ولی تحقیق اخیر به بررسی این ارتباط در بیماران با چهار نوع  بیماری قلبی-عروقی متفاوت پرداخت.

بطور ویژه,پژوهشگران به بررسی ارتباط احتمالی بین احساسات تنهایی و کارکرد ضعیف تر بیمار بر روی 13000فرد مبتلا به بی نظمی,بیماری قلبی کم خونی موضعی,نارسائی قلبی و بیماری دریچه قلب پرداختند.

*سلامت بدنی و ذهنی

برخی اطلاعات با استفاده از ممیزی از مراکز قلبی گرد آوری شدند.در  ممیزی ,از بیماران ترخیص شده از پنج مرکز قلبی در دانمارک بین آوریل 2014تا آوریل 2014راجع به سلامتی ذهنی وبدنی آنها و همینطور درباره پشتیبانی اجتماعی و فاکتورهای سبک زندگی مانند نوشیدن الکل و استعمال دخانیات سؤال شده بود.

در خصوص پشتیبانی اجتماعی,محققین اطلاعات ثبت شده را برای اطلاع از آنکه بیماران به تنهایی یا با دیگران زندگی می کنند جمع آوری کردند,و از بیماران نیز سؤالات ارزیابی در مورد احساسات تنهایی پرسیده شده بود.

پژوهشگران بر این باورند که این مرحله مهمی در گردآوری اطلاعات است چون کسانی هستند که تنهایی زندگی می کنند ولی احساس تنهایی نمی کنند,حال آنکه ممکن است کسانی با دیگران زندگی کنند ,اما هنوز احساس تنهایی کنند.

آنچه که محققین دریافتند آن است که بیماران با گزارش احساسات تنهایی قطع نظر از نوع بیماری قلبی-عروقی دارای کارکرد سلامتی ضعیف تری  حتی پس از لحاظ کردن سن,تحصیلات,شاخص جرمی بدن ,میزان مصرف الکل و استعمال دخانیات بودند.

*کیفیت پایین تر زندگی

بعلاوه,هم زنان و هم مردانی که احساسات تنهایی را گزارش کرده بودند از یک کیفیت پایین تر زندگی برخوردار بودند و با احتمال سه برابر بیشتر وجود علائم اصطراب و افسردگی را در خویشتن گزارش کرده بودند.بر حسب خطر مرگ و میر,خطر مرگ زنانی که احساس تنهایی می کردند دو برابر شده بود,در حالیکه خطر مرگ ومیر مردان در مقایسه با کسانی که احساس تنهایی نمی کردند تفریبا" دوبل شده بود.

بطور اساسی,مشخص گردید افرادی که طبق گزارش دارای احساسات تنهایی بودند دارای کارکرد سلامتی ضعیف تر,سلامت ذهنی ضعیف تر وکیفیت پایین تر زندگی بوده و بیشتر در معرض خطر مرگ زودرس هستند.بعلاوه,نتایج همچنین نشان داد که چگونه هم در مردان و هم در زنان ,احساسات تنهایی یک عامل پیشگویی کننده قوی کارکرد ضعیف تر در مقایسه با زندگی در تنهایی بود.

مؤلف تحقیق خانم ان وینگارد کریستنسن از بیمارستان دانشگاه کوپن هیگن گفت,"ما در زمانی زندگی می کنیم که تنهایی بیشتر وجود دارد و تأمین کنندگان سلامتی باید موقع ارزیابی خطر این عامل را منظور کنند."نتایج تحقیق در کنگره پرستاری سالیانه قلب شناسی جامعه اروپایی عرضه گردید.

(Source: Tech Times)

ترجمه و تلخیص;غریب واحدی پور