درون هر یک از ما قدرت ها و قابلیت هائی است که آنها را دست کم می گیریم،اما کمک می کنند تا بر چالش های زیادی غلبه کنیم.شما از آنچه فکر می کنید قویترید.
نوشته شده توسط؛مقاله نویسان psychologytoday  ۸مارس ۲۰۲۲،آخرین بازنگری۲۵اکتبر۲۰۲۲
۱)نقص،عیب( Imperfection)
آسیب ناپذیری ابرقدرت تحسین برانگیزی است،اما در دنیای واقعی ادعای برخورداری از آن می تواند نتیجه عکس بدهد.در عوض،کسانی که مرتکب اشتباهات می شوند و به دیگران امکان می دهند تا از آنها مطلع شوند،محبوب تر و اغلب موفق ترند.
ارتباط همیشه یک نیاز اساسی انسان بوده است.برای رسیدن به آن،خیلی از افراد فکر می کنند که نیاز است بهترین نمونه خود را عرضه کنند،هرگز مرتکب خطاها یا اشتباهات لپی نشوند و همیشه بهترین چیز را برای گفتن  بدانند.چنین فشاری می تواند به استرس منجر گردد چون مردم در خصوص حضور ،رفتار و سخنان آنها حدس و گمان می زنند.لکن تحقیق بیانگر آن است که چنین تلاشی ممکن است بی حاصل باشد.
 بنا به پدیده معروف"اثر پرات فال"  عرضه شده توسط روانشناس اجتماعی الیوت آرونسون،کسانی که سطح بالائی از مهارت را در چالش های هوشی از خود نشان می دهند اما مرتکب خطاهای ریزی مانند ریختن قهوه بر روی خودشان می شوند نسبت به افراد دارای مهارت مشابه ای که چنین سهوهائی مرتکب نمی شوند توسط دیگران محبوب تر ارزیابی می شوند.
 لذا، نه فقط جایزالخطا بودن اشکالی ندارد،بلکه در حقیقت می تواند بنفع ما باشد.کمال گرائی چیزی نیست که سایر مردم آن را محبوبیت آفرین بدانند.آسیب پذیر بودن یعنی اینکه موقعی می بینیم دیگران عیوب و نقص هائی دارند،احساس می کنیم که آنها را بهتر درک کرده و می توانیم با آنها ارتباط برقرار کنیم.
بنابراین،در زندگی نباید خیلی توجه و تمرکز خود را به آنچه فکر می کنید شما را دوست داشتنی می کند معطوف سازید. زیرا احتمالا" در این خصوص اشتباه می کنید.در حقیقت،گاهی اوقات چیزهایی که در ارتباط با خودمان بیشترین تنفر را نسبت به آنها داریم برای دیگران محبوب ترین هستند.(این اصل به هر دو طریق اثر گذار است:گاهی اوقات آنچه را که راجع به خودمان می پسندیم،ضرورتا" ویژگی مورد تحسین دیگران نیست.)بجای رفتار به روشی که فکر می کنید جذبه تان را افزایش می دهد،حفاظ از چهره خود بردارید،خود اصیل خویشتن باشید و اجازه بدهید تا مردم خودشان دوست داشتنی ترین جنبه شخصیت تان را کشف کنند.
۲)زایندگی؛علاقه به برقراری و هدایت نسل بعدی( Generativity)
ما اغلب تصور می کنیم که مقدم شمردن دیگران بر خودمان یک نقطه ضعف است،اما تحقیق بیانگر آن است که واقعا" یک ابر قدرت پنهان است:افراد با بیشترین زایندگی دارای بهزیستی طولانی مدت بهتری نسبت به دیگران هستند.
اغلب تصور می شود که برخورداری از احساس خوب راجع به خویشتن نشات گرفته از توانائی چشم دوختن غرور انگیز به دستاوردهای گذشته بی توجه به کوچکی یا بزرگی آنها است.اغلب به این تمرکز بر شادی فردی"بهزیستی سعادت خواهی"گفته می شود.اما نوع دیگری از بهزیستی بنام " زایندگی" وجود دارد که می تواند مهم تر باشد و بر اساس  باور در خصوص اهمیت مراقبت از دیگران بویژه نسل آینده است.افرادی که  دارای سطح بالایی از این ویژگی هستند قادرند تا خود را نسبت به دیگران در اولویت دوم ببینند. تحقیق بیانگر آن است که این گروه کسانی هستند که با جریان رو به پیشرفت زندگی بطور عمیق شاد و خرسند می شوند.
 پیش بینی ما مبنی بر اینکه "زاینده ترها بمرور زمان در حس رضایت شخصی خودشان نیز رشد می کردند،از سوی دیگر،کسانی که زاینده نیستند،دارای یک حس بهزیستی کلی رو به زوال هستند" توسط یافته های تحقیق طولانی مدت جدید پشتیبانی شد.
اگر بهزیستی تان بطور کامل به حس زاینده بودنتان گره خورده باشد،برای تقویت آن چه کاری می توانید انجام دهید؟طبق تعریف،موقعی که از توان زاینده خیلی بالایی برخوردار باشید،از نسل بعد مراقبت می کنید.اما آیا نیاز است از کسانی که مراقبت می کنید همیشه جوانتر از شما باشند؟آیا نمی توانید برای مراقبت از نسل خودتان ابراز تمایل کنید؟راجع به مراقبت از افراد پیرتر از خودتان چطور؟
فایده مقدم شمردن دیگران بر خود در مقابل این ایده است که بهزیستی می تواند از احساس سعادت خواهی بواسطه رسیدن به اهداف شخصی حاصل شود.اریک اریکسون، که ابتدا این نظریه را پیشنهاد داد،متضاد زایندگی را رکود و ایستایی نامید.در مدل او،کسانی که راکد و به اصطلاح گندیده می شوند بیشتر و بیشتر بر خود تمرکز می کنند،بر روی دکورسیون مجدد بی پایان خانه،تعطیلات پر هزینه و اعمال زیبایی پول خرج می کنند.ممکن است دور از عقل بنظر برسد،اما بهترین روش برای احساس خوب حتی فکر کردن راجع به این نیست که چقدر خوب احساس می کنید ،بلکه بنا به نتیجه تحقیق از دنبال کردن مسیر خیلی متفاوتی نشات می گیرد.
ادامه دارد