استنشاق کننده ها(چسب ها،گردها،بخورها):چشمان آبکی، اشکال در بینایی ،حافظه و تفکر ؛ترشحات  بینی یا جوش های دور بینی و دهان؛سردردها و تهوع؛ظاهر مست ؛خواب آلودگی؛کنترل ماهیچه ای ضعیف؛تغییرات در اشتها ؛اضطراب؛کج خلقی؛مقدار زیادی قوطی و گرد درون سطل زباله
داروهای توهم زا(LCD،PCP):مردمک های گشاد؛رفتار غیرعقلانی و عجیب و غریب  شامل هذیان گوئی، تعرض و پرخاش،وهم و خیال؛نوسانات خلق و خو؛کناره گیری از مردم؛خیلی علاقه مند به خود یا سایر اشیاء،کلام عجولانه و ناقص؛اغتشاش و پریشانی
هروئین : مردمک های منقبض شده؛عدم واکنش مردمک ها به نور؛علائم سوزن؛خواب در زمان های نامعمول؛عرق ریختن؛استفراغ؛سرفه،تو دماغی صحبت کردن؛حرکات غیر ارادی ماهیچه ها ؛بی اشتهایی
*علائم هشدار سوء استفاده و اعتیاد به داروهای تجویزی
در سال های اخیر ،استفاده بد از داروهای تجویزی رو به افزایش  گذاشته است.این داروها عموما" شامل مسکن های شبه افیونی،داروهای ضد اضطراب،مسکن ها و محرک ها هستند.خیلی از مردم این داروها را برای غلبه بر مشکل پزشکی ویژه ای مصرف می کنند برای مثال  از مسکن ها پس از جراحی یا آسیب بدنی استفاده می کنند.لکن،بمرور زمان،برای رسیدن به سطح یکسانی از تسکین به مصرف دوز بیشتری از این داروها نیاز است در نتیجه برخی استفاده کنندگان می توانند بصورت فیزیکی به آنها وابسته شوند،بطوریکه در صورت تلاش برای ترک، ناچار به تجربه اثرات ترک می باشند.در این ارتباط از ابتدائی ترین علائم هشدار یک مشکل در حال توسعه، ادامه مصرف دارو  به میزانی سریعتر از انتظار است.در سایر موارد،مردم به منظور تجربه رهائی از تنش زیاد،افزایش هوشیاری یا بهبود تمرکز  از داروهایی که برای آنها تجویزنشده اند  بصورت بد استفاده می کنند.
برای اجتناب از مشکلات در حال توسعه مربوط به داروهای تجویزی،استفاده از آنها فقط مطابق دستور،مصرف کمترین دوز طی کمترین دوره زمانی ممکن و گفتگو با دکتر خود برای توصیه سایر روش های درمانی مشکل حائز اهمیت است.آگاهی از هر علائم وابستگی می تواند به شناسائی مشکلات داروهای تجویزی در مراحل اولیه و ممانعت از پیشرفت آنها به سمت اعتیاد کمک کند.
*علائم هشدار داروهای تجویزی که عموما" بد استفاده می شوند
مسکن های شبه افیونی(شامل OxyContin, Vicodin Norco):چشمان پژمرده،مردمک های منقبض شده حتی در نور تاریک،هیجان و خارش ناگهانی،کلام غیر شفاف و بریده بریده؛خواب آلودگی؛فقدان انرژی؛ناتوانی تمرکز،فقدان انگیزش،تنزل عملکرد در کار و مدرسه؛غفلت از دوستی ها و فعالیت های اجتماعی
داروهای ضد اضطراب،داروهای مسکن،خواب آورها(شامل Xanax, Valium, Ambien)مردمک های منقبض شده؛شبه مستی،کلام غیر شفاف و بریده بریده،اشکال در تمرکز،بد ترکیبی؛قضاوت ضعیف،خواب آلودگی ،کندشدگی نفس
محرک ها(شامل Ritalin, Concerta, Adderall  Dexedrine):مردمک های گشاد،کاهش اشتها؛بیقراری،اضطراب،ضربان قلب نامنظم،درجه حرارت بالای بدن،بیخوابی،هذیان و سوء ظن
*چه موقع یک دوست یا عضو خانواده شما مشکل مواد دارد
اگر مظنون هستید که یک دوست یا عضو خانواده تان دارای مشکل مواد است، کارهایی که می توانید انجام دهید بشرح ذیل هستند.
گفتگو،با فرد راجع به نگرانی های او گفتگو کنید، کمک و حمایت خود را بدون از قضاوت ارائه دهید.هرچه اعتیاد زودتر درمان شود بهتر است.منتظر نشوید تا در بدترین وضعیت قرار گیرد!
فهرستی از رفتارهای ویژه فرد که در ارتباط با آنها نگرانید تهیه کنید و با اصرار از او بخواهید که در جستجوی کمک باشد.
مراقب خود باشید.ایمن بمانید.خود را در موقعیت های خطرناک قرار ندهید.بطریقی در مشکلات مواد شخص دیگر گرفتار نشوید که از نیازهای خود غفلت کنید.اطمینان حاصل کنید که افرادی را برای گفتگو و تکیه جهت حمایت دارید.
از سرزنش خود اجتناب ورزید.می توانید از شخصی که مشکل سوء استفاده از مواد دارد حمایت و او را برای درمان تشویق کنید،اما نمی توانید معتادی را مجبور به تغییر کنید.نمی توانید تصمیمات فرد محبوب خود را کنترل کنید.اجازه دادن به شخص برای پذیرش مسئولیت اعمال خود یک گام ضروری در امتداد مسیر بهبودی است.
تلاش نکنید که تهدید،تنبیه،تطمیع یا موعظه کنید.
درخواست ها وتقاضاهای احساسی نکنید که فقط به احساسات گناه استفاده کننده اضافه شده و اجبار او به استفاده از مواد را  افزایش می دهند.
کار استفاده  کننده از مواد را توجیه یا پنهان نکنید یا او را از عواقب مصرف مواد محافظت نکنید.
مسئولیت های استفاده کننده مواد را از او سلب نکنید که موجب کاهش حس خود ارزشی او گردد.
داروها را مخفی یا پرت نکنید.
موقعی که نئشه است با او بحث نکنید.
با او مواد مصرف نکنید.
 برای رفتار استفاده کننده از مواد احساس گناه یا مسئولیت نکنید.
ادامه دارد
منبع؛ https://www.helpguide.org