17-"در حال پرواز از میان توده عظیمی از پرندگان عبور کردم"

ما پس از بلند شدن از زمین و 500فوتی بالای سطح زمین درست از میان توده عظیمی از پرندگان عبور کردیم.همه چیز به خوبی پیش می رفت,به هیچ چیزی برخورد نکردیم,بنابراین,خیلی خوب می توانستیم در همان موقعیت به پرواز ادامه دهیم.فکر نمی کنم که هیچ کسی در عقب هواپیما متوجه چیزی شده باشد,اما بی شک بعنوان تجربه ای بسیار تلخ مایع افزایش فشار خونم را به غلیان واداشت.

18-"رعد و برق درست جلوی هواپیما به زمین برخورد کرد"

یک مرتبه در حال وارد شدن به ایندیانا پلیس در قسمت نهایی باند فرود کمی باران می آمد.وضعیت  بر روی رادار سبز نشان داده می شد,یعنی آنکه مشکل بزرگی نیست.کنترل ترافیک هوایی وضعیت را سبک تا متوسط اعلام کرد.همچنان که به آن نقطه نزدیکتر می شدیم,رنگ از سبز به زرد با یک کمی قرمز تغییر کرد.همچنین برای دور زدن پیرامون آن نقطه خیلی دور بود.همچنانکه  در حال عبور بودیم,درست نزدیک به موقعی که خواستم به کاپیتانم بگویم که این اصلا"موقعیت بدی نیست ناگهان رعد وبرق عظیمی حدود 20فوتی جلوی هواپیما به زمین اصابت کرد.صدای آن گوش خراش بود و هر دو ترسیدیم,اما قطعا" هر کسی را درون هواپیما هوشیار و بیدار کرد.

19-"موتور هواپیمایم درون آتش گیر کرد"

من طی سال ها خیلی از حوادث را تجربه کرده ام که امکان دارد تا حدودی ترسناک باشند,اما در عالم واقعیت حوادثی هستند که برای آنها آموزش دیده و آماده می شویم. بنابراین نتیجه اقدامات در قبال آنها معمولی و موفقیت آمیز است.بخاطر دارم موقعی که خلبان جدید برند بر روی بیچ1900(هواپیمای 19صندلی موتور توربینی با دو خلبان و بدون از مهماندار پرواز)بودم و شب در حال بلند شدن از زمین بودیم.یک مرتبه مسافری بالا آمد و بر شانه ام زد(ما اکثر اوقات درب کابین خلبان را باز می گذاشتیم)و به آرامی گفت,"آقا,آیا می دانید که موتور سمت چپ هواپیما بر روی آتش است؟"من هیچ نشانه های برای درست بودن حرف او نداشتم, بنابراین کمک خلبان را به عقب فرستادم تا یک  مسافر عصبی را آرام کند.کمک خلبانم حدود 5ثانیه بعد با این جملات بر لب برگشت,"مرد!شعله های آتش!"درست حدود همان زمان,همه بوق ها و هشدارها خاموش شده بودند و ما درگیر بررسی و بکارگیری چک لیست توقف/آتش شدیم.

بدون از اتفاق به زمین نشستیم,هواپیماها معاوضه شدند و به مسیر خود ادامه دادیم.

منبع;https://www.rd.com/advice/travel/scariest-moments-pilots/

ترجمه و تلخیص;غریب واحدی پور

 

7-برق هر سه ژنراتور و ژنراتور اضطراری ام قطع شد

خلبان یک ایرباس 320در حال پرواز بر فراز بندری آسیایی با ارتفاع زیاد,23000فوت بودم,در حین فرود برق هواپیما بطور کلی قطع شد.تمام مونیتورها از جمله وسایل سنجشی مربوط به وضعیت استندبای و روشنایی اضطراری تاریک شدند.

برای تسهیل در تجسم این موضوع لازم به ذکر است که شرکت ایرباس این هواپیما را با سه ژنراتور برقی باضافه برق تأمین شده توسط باتری ها و ژنراتور اضطراری طراحی کرده است. طراحی بطریقی است که حتی اگر هر دو ژنراتور دچار اشکال شوند,سوخت بطور کامل تمام شود و واحد برق کمکی هم کار نکند هرگز هواپیما بدون از برق نباشد.لذا این حادثه  سناریویی بود که چون هرگز وقوع آن تصور نمی شود در نتیجه خلبانان برای آن آموزش نمی بینند.

پس از بازیابی جزئی مونیتورها,12هشدار متوالی مربوط به سیستم پنل های مختلف نمایان گشت. سالم به زمین نشستیم. مسافرین متوجه هیچ چیزی به غیر از لامپ هایی که در کابین بطور موقتی خاموش می شدند نگردیدند.مانند این وضعیت است که در ماشین خود با سرعت100کیلومتر در ساعت درون بزرگراهی رانندگی می کنید ,ناگهان تمام پنجره های شما پوشیده می شوند,سرعت سنج و تمام سیستم های الکتریکی خودرو هم از کار می افتند,و ترمز یا گاز هم بطور کامل بی اثر شده اند.اما هنوز احساس می کنید که ماشین در حال رفتن است.

8-"من سه ساعت را با جاخالی دادن  سپری کردم"

 در حال پرواز از بوستون به کلمباس,اهایو بودم ,در مسیر یک خط عظیم طوفان تندری وجود داشت.در رویدادهایی مشابه آن,کنترل ترافیک هوایی(ATC)به خلبان امکان می دهد که بطور خلاصه برای عبور از توده های هوای شدید مسیر را تغییر دهد.هواپیما دارای رادار هوا در دماغه بود و به خلبان امکان می داد که نقشه تصویری "نقاط "قرمز را برای اجتناب از آنها مشاهده کند.پرواز سه ساعت طول کشید,در حالیکه کاپیتان و من هر ثانیه ای از زمان را صرف پرواز به سمت بالا,پایین,چپ و راست برای خلاصی  از رعد وبرق و تندر کردیم.همچنان که در حال استفاده از بهترین تشخیص خود جهت تعیین جهت پرواز نیز بودیم. عرق از صورتم سرازیر بود.ما باید کار را به خوبی انجام داده باشیم !زیرا مهماندار پرواز با کابین هواپیما ارتباط برقرار کرد تا بگوید بنظر می رسد که تمام مسافران به خواب عمیقی فرو رفته اند! 

9-"کمک خلبانم تقریبا" در وسط پرواز خودکشی کرد"

پدرم خلبان است که سال ها با کمک خلبانی معروف به مرد دیوانه کار می کرد.آن مرد غیر عادی بود و اغلب چرندیاتی به خودش می گفت.یک روز در حال پرواز با پدرم بطور فزاینده ای مضطرب و عصبی بنظر می رسید.پدرم ناگهان از اینکه در تلاش برای کوبیدن هواپیما به زمین بود دچار هراس گردیده بود.موقعی که مرد از آن حالت خارج و وضعیتش  بهتر شد.,با خودش زمزمه می کرد که,"امروز نه...به موضوعات شادی بخش بیندیش..امروز نه..."پس از حادثه مطمئن شد که آن مرد دیگر صلاحیت خلبانی ندارد.

ادامه دارد

منبع;https://www.rd.com/advice/travel/scariest-moments-pilots/

ترجمه و تلخیص;غریب واحدی پور

 

13-"یک اردک در حال پرواز درون موتور رفت"

من در آخرین مرحله فرود به سه اردک برخورد کردم.یکی مستقیم به درون ادوات دماغه هواپیما رفت و گیر کرد,یکی به پروانه سمت چپ تصادم کرد و یکی هم از موتور سمت راست گذشت.امکان داشت که موتورهای هواپیما بصورت دوتائی متوقف شوند,اما ما مبارزه ای داشتیم که موجب گردید موضوع مهم نباشد. بلکه عینا" رویداد به داستان جذاب تری مبدل شود .بازرس خط هواپیما نیز از اردکی  که در دماغه گیر کرده بود بعنوان یک وعده غذای مجانی استفاده کرد.

14-"من تقریبا" با هواپیمای دیگری بر روی باند برخورد کردم"

پدرم خلبان خطوط هوائی شرقی بود و به من داستانی گفت راجع به اینکه در سرعت لازم برای بلند شدن از زمین بود که ناگهان جت تجاری دیگری در امتداد باند او بحرکت درآمد. خیلی سریع متوقف و متوقف شده بود بطریقی که به فاصله خیلی کم به آن هواپیما اجازه عبور داده بود(فاصله دقیق را بخاطر نمی آورد).مسافرین هواپیمایش هیچ اطلاعی نداشتند اما مسافرین هواپیمای دیگر همه چیز را دیدند. نمی دانم که برای خلبان دیگر چه اتفاقی افتاد,اما عصر آن روز تلفنی از پدرم عذرخواهی کرد.

15-" بدن مرده ای شروع به ناله کرد"

من شب به تنهایی  جنازه ای را در کیسه جسد در یک هواپیمای چیفتن(PA31-350)حمل می کردم.ناگهان مرده شروع به ناله کرد و به سختی در حین پرواز10دقیقه بشدت جنب و جوش کرد. 

بنابراین, نمی دانم اگر بسته ومحدود نشده بود چقدر حرکت می کرد.برای 25دقیقه بعدی پرواز زیر لب حرف می زدم و منتظر اتفاق ناگواری بودم.مطمئن بودم که آن حرکات ناشی از گازهای درون بدن مرده بودند که بر اثر تغییر فشار از سطح زمین تا ارتفاع 3000فوتی بالای سطح زمین خارج می شدند.اگر چه در آن موقع خیلی ترسیده بودم.

16-"وسط پرواز درب هواپیما باز شد"

من هرگز گواهینامه خلبانی ام را کامل نکردم,اما داستانی راجع به دوره آموزش خلبانی خود دارم. در حال انجام دومین پرواز تک نفری خود بودم(پرواز اولی مستلزم خود را در معرض خطر قرار دادن بدون از بی توجهی به الگوی ترافیک است).در پرواز تک نفره دومی,باید بیرون می رفتم ,"دور یک نقطه می چرخیدم","اشکالی مانند عدد 8ترسیم می کردم"و سایر مانورهای مربوط به قوانین پرواز بصری را انجام می دادم. در حال انجام یک چرخش چپ دور یک نقطه بودم که ناگهان درب کابینم باز شد.خوشبختانه در داخل محبوس شدم.با هوای خیلی زیادی که از آن فوران می کرد,هل دادن درب به سمت بیرون برای بستن آن سخت بود.

بنابراین, باید قبل از اینکه موفق به بستن درب می شدم,سرعت هواپیما را تا نزدیک سرعت سکون کم می کردم.بمحض اینکه درب بسته شد,هواپیما ساکن شد(ویژگی اوج گیری در هوا را از دست داد)و بطور اساسی شروع به فرود آمدن از آسمان کرد.برای خروج از سکون و اوج گیری دوباره هواپیما را کنترل کردم...دوباره به سمت فرودگاه پرواز کردم و بدون از حادثه دیگری فرود آمدم.از ترس زیر شلواری ام را خیس نکردم,اما هرگز آن پرواز را فراموش نخواهم کرد!

ادامه دارد

منبع;https://www.rd.com/advice/travel/scariest-moments-pilots/

ترجمه و تلخیص;غریب واحدی پور

 

 

فریدای عزیز,

چقدر خوشحال می شوم وقتی می شنوم که چگونه مشکلات رفع شدند!موقع ایستادن در جلوی پوسته نازک ترس بطور غیر قابل باوری توپر و ظخیم بنظر می رسد.

بمجرد قدم گذاشتن درون این پوسته در می یابید که کل آن سست و بی دوام است

دو تا سه ثانیه ایستادن بر روی صحنه ترسناک است و سپس ترس از بین می رود.گفتن یک حقیقت تلخ به رئیستان ترسناک است تا اینکه سرانجام چنین ترسی صدایتان را خفه می کند و عزم واعتقاد راسخ کنترل را به دست می گیرد.آنگاه به سختی یک صخره می شوید.در آن لحظه به آنچه که مدیر فکر می کند توجه نمی کنید.ایده ها و عقاید خود را دارید و می خواهید آنها را به اشتراک بگذارید.

احساس می کنید که صحبت کردن وظیفه شما است و واقعا" هست!

حقوق می گیرید که نظرات و عقاید خود را بگوئید,اگر چه ما می توانیم به آسانی این را فراموش کنیم.هنگامی که عقاید خود را برای خودمان نگهه می داریم به شرکت ها یا مشتریان خود کمک نمی کنیم.

درسی که هال ناخواسته به شما داد ممکن است مهم ترین درس رهبری باشد که در برنامه کارآموزی مدیریت خود آموخته اید.ریچارد نیز خیلی کمک کرد.آن دو مدیر از بین همه آنها شما را وادار کردند که گامی بزرگ به سمت قدرت خود بردارید.

آنچه که انجام دادید چقدر برای دنیا شگفت انگیز است!

امکان دارد متوجه شده باشید که موقعی از یک تپه بالا می روید,مادر طبیعت تپه بزرگتری برای بالا رفتن سر راهتان قرار می دهد.شما مدت ها قبل با هال از یک پوسته نازک ترس عبور کردید و اطمینان دارم که از آن پس هم از تعداد زیاد دیگری عبور کرده اید .هنوز هم خیلی ها برای پشت سر گذاشتن مانده اند!

با پشت سرگذاستن ترس ها یکی پس از دیگری جذبه تان به رشد ادامه می دهد تا اینکه تقریبا" می توانید هر چیزی را هر جایی که احساس می کنید و البته با مهربانی و همدردی بیان کنید.

کسانی که دسته موسیفی جاز شما را دوست ندارند برای زندگی طولانی و شاد بدون از شما آزاد هستند.در حوزه نفوذ خود به آنها نیاز ندارید.شما خود مسیری برای دنبال کردن دارید! 

هیچ روشی بهتر از بهبود شور و اشتیاق و دستیابی به چشم اندازی برای زندگی و حرفه کاری بهتر از بیان نظرات و اندیشه ها بویژه موقعی که برای انجام این کار احساس ترس می کنید وجود ندارد.

شما از قبل می دانید که درست است!

با آرزوی بهترین ها

لیز

لیز راین مدیر اجرائی /بنیان گذار محیط کار انسانی و مؤلف نوسازی نقشه راه است.او را بر روی توئیتر دنبال کنید و در ستون ویژه سایتForbes در خصوص کتاب نوسازی نقشه راه او بخوانید.

Source:http://www.forbes.com

ترجمه و تلخیص; غریب واحدی پور

 

10-"من تقریبا" با یک موتور معیوب از زمین بلند شدم."

بعنوان خلبان تجاری حین آموزش در حال پرواز با هواپیمایی تک موتوره بودم.به باند فعال هدایت شدیم و در حال بررسی های قبل از بلند شدن هواپیما بودیم.پس از تمام شدن مرحله شتاب گیری برای پرواز,همه چیز نرمال بود,تمام وسایل اندازه گیری سبز بودند.کنترل ترافیک هوایی به ما توصیه کرد که بواسطه ترافیک باند, مسیر خود در باند را کوتاه کنیم.درست پس از پایان ترافیک  و نزدیک به لحظه بلند شدن از زمین ,موتور هواپیمای ما بدون از اخطار متوقف شد.من و مربی ام متفکرانه به هم چشم دوختیم,چه کاری باید انجام دهیم؟به وسایل اندازه گیری نگاه کردیم,همه هنوز سبز بودند,پمپ سوخت روشن بود,مخلوط غنی بود.بنابراین وضعیت شگفت انگیز بود...

نیازی به گفتن نیست,پرواز را کنسل کردیم.اگر  نقص موتور چند دقیقه دیگر ادامه داشت,با ارتفاع خیلی زیادی برای فرود آمدن در هر قسمت باقیمانده ای از باند به هوا می رفتیم و برای دور زدن ارتفاع کافی نداشتیم.

11-"ما تقریبا" درست پس از بلند شدن از زمین تصادف کردیم"

کنترل ترافیک هوایی به هواپیمای من اجازه داد که بر روی باند35(شمال) در فرودگاهGFK از زمین بلند شود در حالیکه هم زمان به هواپیمای دیگری اجازه می دهد که از باند26(غرب) فرودگاه را ترک کند.این باندها در امتداد یکدیگر بودند.ما تقریبا" 500فوتی سطح زمین به هم برخورد کردیم.هواپیمای دیگر آنقدر نزدیک بود که می توانستم حالات چهره خلبان آن را ببینم.

 12-"من از میان خاکستر آتش فشان پرواز کردم"

با هواپیمای نظامی در حال ترک فرودگاه سیگونلای ایتالیا بودم.آتشفشان کوه اتنا برای چهار ساعت گذشته در حال فوران بود,اما کنترل ترافیک هوایی بخش جنوبی را عاری از خاکستر آتش فشان اعلام کرد.ما بطور مستقیم درون یک ابر خاکستر در2000فوتی مانده به ابر خاکستر آتشفشان برای بیش از 20دقیقه پرواز کردیم.هیچ شانسی برای اوج گرفتن و خارج شدن از ابر خاکستر  نداشتیم,بنابراین در نهایت با کم کردن ارتفاع بصورت اضطراری تا رسیدن به 1000فوت از ابرها خارج شدیم.بلافاصله متوجه عملکردهای نادرست موتور شدیم و باید از عملکرد دو دستگاه از چهار دستگاه اطمینان حاصل می کردیم.متأسفانه در اروپا,کنترل ترافیک هوایی برای رفع موانع مسئولیتی ندارد,و ما یک مسیر پروازی دریافت کردیم که بدان طریق یک راست به درون یک کوه پرواز می کردیم.ما خطا را رفع و دوباره به سمت فرودگاه تغییر مسیر دادیم تا یک فرود دو موتوره اضطراری بدون از حادثه داشته باشیم.من در واقع از کار افتادن هر موتوری را دور از انتظار نمی دانستم.انتظار نداشتم که از آن ابر خاکستر آتشفشان زنده خارج شویم.جستجو کنید تا دریابید که خاکستر آتشفشان چه تأثیری بر روی موتورهای جت دارد.

ادامه دارد

منبع;https://www.rd.com/advice/travel/scariest-moments-pilots/

ترجمه و تلخیص;غریب واحدی پور

 

سپس روز بعد شما را دیدم که سخنرانی می کنید و داستان را با شما در میان گذاشتم.

گفتید,"نزد هال برو و به او بگو,'هال,خیلی قدردان شما هستم که چند ماه اول در این کار از من حفاظت کردید.اما اکنون در نقطه ای هستیم که لازم است من صحبت کنم و ایفای نقش کنم و گرنه بنظر می رسد که برای شما بد خواهد شد."

گفتید که,"می توانید با هال بطور مستقیم مقابله کنید,اما چرا؟فقط چند ماه دیگر در بخش او خواهید بود.او از عدم رضایت مقامات مافوق می ترسد,بنابراین به او یادآوری کنید که جلوگیری از فعالیت شما روشی بزرگ برای بی اعتباری اوست." 

من توصیه شما را بکار گرفتم و بخوبی کارگر افتاد.وقتی گفتم که اگر من شروع به صحبت در جلسات و به اشتراک گذاشتن ایده ها نکنم برای او خیلی بد می شود هال هراسان شد.

من شروع به صحبت کردن در جلسات کردم.چون هال اکثر اوقات به من می گفت که چقدر یک اظهار نظر یا بیان عقیده می تواند شهرتم را ضایع کند,لذا واقعا" در ابتدا عصبی بودم,اما بتدریج صدای خودم را یافتم.

من دریافتم که برای مدتی طولانی با عدم اطمینان خیلی زیادی با هال رفتار می کردم.فکر می کردم که دنیای کسب و کار را درک می کنم,اما از نقشی که خود اطمینانی و جذبه خودم می توانست بازی کند غافل بودم. یک مرتبه از ترس خود عبور کردم,دیدم که کل وضعیت چقدر احمقانه بود. 

اگر هال به من گفته بود که,"در جلسات صحبت نکنم."اما به هرحال صحبت می کردم,چه کاری انجام می داد,اخراجم می کرد؟نمی توانست مرا اخراج کند.من بصورت عاریه ای به بخش او داده شده بودم.در واقع از هیچ می ترسیدم.تهدید هال بی اساس بود,فقط نمی توانستم این حقیقت را در آن هنگام درک کنم.

بطور کلی نکات برجسته ای از مأموریتم با هال و برنامه کارآموزی مدیریت خود آموختم.

کم کم ترس از مدیران ناایمن همانند هال را متوقف کردم.صدای خودم را دریافتم.مدتی طول کشید,اما اکنون شخص متفاوتی هستم.

یکسال پس از آنکه برنامه کارآموزی را تکمیل کردم شرکت را ترک کردم.

اکنون برای یک شرکت مشاوره استراتژیک کار می کنم و آن را دوست دارم.

لیز,از توصیه شما ممنونم.بتدریج دریافته ام که نگفتن از توانائی ویژه خود به دیگران چقدر آسان است.سعی می کنم که هر جایی بتوانم توصیه ات را بکار گیرم.خیلی آسان است فراموش کردن این حقیقت که موقعی در حال ترقی نیستید,در حال رکود و درجا زدن هستید و آنکه فقط موقعی از ماهیچه های خود استفاده می کنید رشد می کنند!

ارادتمند شما,فریدا

ادامه دارد

Source:http://www.forbes.com

ترجمه و تلخیص; غریب واحدی پور