اوتیسم که "اختلال طیف اوتیسم"(ASD)نیز نامیده می شودیک اختلال رشدی است.اختلالات رشدی در کودکی تشخیص داده می شوند اما معمولا" نتیجه ناتوانی های دوران زندگی هستند.در مورد اوتیسم افسانه های زیادی وجود دارد و اطلاعات نادرست فراوانی نیز در اینترنت موجود است. درنتیجه,یافتن اطلاعات قابل اطمینان در مورد اینکه اوتیسم واقعا" چه هست و چه نیست می تواند سخت باشد.

اوتیسم چیست؟

اوتیسم اختلالی است که شامل اختلافات یا چالش هایی در مهارت های ارتباط اجتماعی ,مهارت های حرکتی ریز و درشت,کلام و توانایی فکری است.

 افراد مبتلا به اوتیسم همچنین عکس العمل های غیر معمول نسبت به حس های چندگانه شبیه حساسیت غیر معمول نسبت به نور,صدا,بو,مزه و یا هوس های شدید حسی دارند.

سایر علائم عمومی شامل"غیر ارادی ها"(زدن دست ها به همدیگر,راه رفتن روی نوک انگشت بزرگ پا,لرزیدن),نیازی برای یکنواختی و تکرار,اضطراب ودر برخی موارد هم توانائی دانشمند گونه  شگفت انگیزی در حوزه های مشخصی (اغلب موزیک و ریاضی)می باشند.

چون اوتیسم یک اختلال طیفی است,امکان دارد اوتیسمی ملایم,متوسط یا شدید باشد.

بطور مبهم,همچنین ممکن است فرد اوتیسمی دارای ترکیبی از علائم ملایم و متوسط باشد.برای مثال,امکان دارد فرد از نظر هوش و گفتار خیلی خوب باشد اما همچنین دارای علائم شدید اضطراب و عملکرد بد حسی باشد. 

لازم است بدانید که اوتیسم نه یک بیماری ذهنی است و نه هم حالتی است که طی زمان بدتر شود.در حقیقت,تقریبا" هر فرد اوتیسمی بطور ویژه با درمان شدید در طی زمان رشد کرده و بالغ می شود.

به هر حال به همان دلیل,هیچ روش درمان تثبیت شده ای برای اوتیسم وجود ندارد.این به آن مفهوم است که اگر تشخیص داده شود  کودکی مبتلا به اوتیسم است با چالش ها و نقاط قوتی که قابل تشخیص هستند تقریبا" بطور قطع تا بزرگسالی اوتیسمی باقی می ماند.

ادامه دارد

 (Source: verywell.com) 

ترجمه و تلخیص:غریب واحدی پور

اوتیسم ,اضطراب, افسردگی, کودکان, رژیم غذایی