تحقیق بیانگر آن است که خوردن یک آسپرین در هر روز خیلی از سرطان ها را از انسان دور می کند
پژوهشی بزرگ نشان داده است که,استعمال طولانی مدت آسپرین خطر رشد خیلی از سرطان ها را کاهش می دهد.
محققین چینی در بزرگترین تحقیقی که تاکنون صورت گرفته است در جستجوی رابطه بین سرطان و آسپرین به بررسی میزان رشد سرطان بیش از 600000نفر پرداختند.
آنها دریافتند که سرطان مری یا کبد کسانی که روزانه بطور متوسط طی هفت سال یک عدد آسپرین مصرف کرده بودند با احتمال 47درصد کمتررشد کرده بودو با احتمال 38درصد کمتر به سرطان معده مبتلا شده بودند.
سرطان لوزالمعده آنها همچنین با احتمال 34درصد کمتر رشد می کرد و خطر مبتلا شدن آنهابه سرطان روده بزرگ 24درصدکاهش یافته بود.
مؤلف برجسته پژوهش کلوین سوی از دانشگاه هنگ کنگ چین گفت,"یافته ها ثابت می کند که مصرف طولانی مدت آسپرین می تواند خطر رشد برخی سرطان های عمده را کاهش دهد."
"آنچه که باید مورد توجه قرار گیرد اهمیت نتایج برای سرطان های درون مجرای گوارشی است,جایی که تقلیل در بروز سرطان در تمام موارد بویژه برای سرطان های مری و کبد اساسی بود."
سرطان های گوارشی تقریبا" در برگیرنده ثلث موارد سرطان در بریتانیا بوده و عامل یک سوم همه مرگ ها هستند.
*استعمال طولانی مدت آسپرین
اثر استفاده طولانی مدت از آسپرین بر روی بروز سرطان همچنین برای سرطان های پستان,مثانه,کلیه و تومور بدخیم سلول های مغز استخوان چند گانه بررسی شدند,اما مشخص شد که هیچ اثری ندارد.لکن عیان گردید که شانس ابتلا به سرطان شش,سرطان خون و پروستات را به ترتیب14,24,35 درصد کاهش می دهد.
آسپرین همچنین معروف به اسید اسیتل سالیسیلیک در سراسر دنیا برای درمان تعدادی ناخوشی ها استفاده می شود.یک تحقیق اخیر نشان داد بیمارانی که مصرف آسپرین را متوقف کرده بودند با احتمال 37درصد نسبت به کسانی که مطابق با نسخه تجویزی عمل می کردند بیشتر یک اتفاق قلبی عروقی شدید مانند حمله قلبی و سکته را تجربه می کردند.خوردن یک آسپرین به فاصله کوتاهی پس از یک حمله قلبی نیز خطر مرگ را کاهش می دهد. 
لکن استفاده منظم از آسپرین در ارتباط با خونریزی دل و روده بوده است,بنابراین برخی دکترها آن را برای طولانی مدت تجویز نمی کنند.سال گذشته نتیجه تحقیقی توسط دانشگاه کاردف مشخص کرد که یک مصرف روزانه آسپرین شانس نجات از سرطان های روده,پستان و پروستات را تا 20درصد افزایش می دهد.
(Source:The Telegraph)
ترجمه و تلخیص:غریب واحدی پور