در حالیکه درمان می تواند خیلی سودمند باشد،اما موارد ذیل را بخاطر بسپارید:
جلسات یک به یک احتمالا" برای شما موثرتر از درمان گروهی هستند.چون افراد دارای اختلال شخصیت نمایشی احساس می کنند که باید به سمت مرکز توجه کشیده شوند،چنین مشکلی می تواندمانع اثر گذاری نیرو و توان گروه گردد.
اگرچه یافتن درمانگر مناسب اغلب تا حدودی مستلزم سعی و خطا است،اما آگاه باشید که افراد مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی مستعد "ترک و جایگزینی درمانگر" هستند.این بدان معنا است که اگر درمانگر فعلی نیازتان برای تایید و تصدیق پیوسته را رفع نکند، دلایلی برای تغییر مداوم درمانگران می یابید.این مشکل می تواند برای درمانگر حتی اثرگذاری را دشوار سازد.
*کمک به فرد دارای اختلال شخصیت نمایشی
اگر فرد محبوب تان به اختلال شخصیت نمایشی مبتلا باشد،درک و کنار آمدن با رفتار او می تواند دشوار باشد.ممکن است بواسطه رفتارهای سبک سرانه(لاس زنی) او با مردم همیشه احساس شرمساری و آشفتگی کنید یا هرگز اطمینان حاصل نکنید که آیا با رفتارش در حال اغراق خیلی زیاد یا بی ریا و صمیمی است. یا ممکن است حتی بواسطه جستجوی مداوم او برای تصدیق و تعریف و تمجید خارجی احساس خستگی و تهی بودن کنید.
تا حدی که می توانید راجع به ریشه های اختلال شخصیت نمایشی بیاموزید.سعی کنید بخاطر بسپارید که  رفتارهای عزیزتان اغلب واکنش های ناخودآگاه هستند.آنها آموخته اند که برای رفع نیازهایشان به رفتارهای نامناسب و نمایشی متوسل شوند.آنها ممکن است حتی تشخیص ندهند که اعمال شان دارای عواقب ویژه ای هستند.
احساسات خودتان را مدیریت کنید.فقط بخاطر اینکه عزیزتان به موقعیت ها واکنش زیادی نشان می دهد،بدان معنا نیست که شما باید مانند او رفتار کنید.اگر به رفتار نمایشی او با همان شدت واکنش نشان دهید،خطر تشدید تعارض را بوجود می آورید.از سوی دیگر،اگر از او غفلت کنید،امکان دارد  برای جلب توجه تان حتی سخت تر تلاش کند.خونسردی خود تان را حفظ کنید،تکنیک های سریع رهائی از استرس را بیاموزید.
مرزها را تنظیم کنید.بطور روشن و صریح از نحوه احساس خودتان در خصوص رفتار عزیزتان گفتگو کنید.برای مثال،"موقعی که با دوستانم سبک سری(لاس زنی) می کنید من احساس ناراحتی می کنم.لطفا" دوباره آن کار را نکنید."اعلام اقدام تنبیهی بعدی خودتان نیز حائز اهمیت است."در صورتیکه آن کار را دوباره انجام دهید،دعوت از شما برای ملحق شدن به خودمان را متوقف می کنم."
("تنظیم مرزهای سالم در روابط"را در سایت توتم نیوز بخوانید)
به گونه ای رفتار کنید که احساس کند دیده می شود.اگرچه انتظار نمی رود که بطور پیوسته به او توجه کرده و تاییدش کنید،اما برای گوش دادن به سخنانش و تصدیق او وقت صرف کنید.برای رشد و دستاوردهایش از او ستایش و تمجید کنید.
او را به دریافت کمک حرفه ای تشویق کنید.
این ممکن است شامل کمک جهت آگاهی بیشتر نسبت به رفتار او و  پیامدهایش باشد.ممکن است خاطر نشان سازید که"بنظر می رسد همیشه موقعی مورد انتقاد قرار می گیریدخشم تان فوران می کند و این حتی ارتباط با شما را سخت تر می کند."موقعی که درمان را شروع می کند با یادآوری پیشرفتش او را به ادامه درمان تشویق کنید.
خود مراقبتی را تمرین کنید.اگر بواسطه مراقبت از عزیز خود احساس اضمحلال و فشار طاقت فرسا می کنید یک گام به عقب برگردید و بر بهزیستی خودتان تمرکز کنید.ممکن است نیاز داشته باشید که برای مدت کوتاهی تماس و ارتباط را حداقل سازید،زمانی صرف لذت بردن از سرگرمی های خود کنید یا مدتی را با کسانی بگذرانید که به شما انرژی می دهند.
بخاطر داشته باشید که نمی توانید مسئولیت رفتار دیگری را بعهده بگیرید.اما همچنانکه عزیزتان به سمت تصدیق مشکلاتش و غلبه بر اثرات اختلال شخصیت نمایشی گام برمی دارد می توانید از او حمایت و پشتیبانی کنید.
آخرین به روز رسانی یا بازنگری شده ۱۱اکتبر۲۰۲۳
منبع؛ https://www.helpguide.org
ترجمه و تلخیص؛غریب واحدی پور