درمانگربجای تکیه بر یک طرح درمانی استاندارد، برای رسیدن به یک روش شخصی برای مدیریت اختلال با فرد کار می کند.برای مثال،یک شخص مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوئید ممکن است بدنبال استراتژی هایی برای کاهش جدایی و انزوا باشد،در حالیکه دیگری امکان دارد بخواهد باورهای خود راجع به ارتباطات بین شخصی را بررسی و اصلاح کند.
در حالیکه بیزاری از روابط اجتماعی موجب می شود تا درمان گروهی برای فرد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوئید دشوار باشد،لکن این روش درمانی نیز می تواند سودمند باشد.جلسات درمان گروهی به شخص اجازه می دهند تا گرم گرفتن با دیگران را تمرین و علائم کلامی و غیر کلامی را درک کند.
*تجویز دارو
در حالیکه هیچ دارویی برای درمان اختلال شخصیت اسکیزوئید وجود ندارد،اما داروهای معینی وجود  دارند که می توانند به شخص کمک کنند تا مشکلات همزمان را مدیریت کند.
۱)داروهای ضد اضطراب می توانند به کنترل نگرانی های مربوط به تعاملات اجتماعی کمک کنند.
۲)داروهای ضد افسردگی مانند
مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین با نام مخفف اس‌اس‌آرآی‌ها (SSRIs) نیز ممکن است به کاهش اثرات افسردگی کمک کنند.
۳)داروهای ضد روانپریشی(مسکن های اعصاب)در صورتیکه شخص در کشمکش با افکار غیر طبیعی و تحریفی باشد می توانند کمک کنند.
*در صورتیکه خود را مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوئید تشخیص دادید
اگرچه اغلب غیر محتمل است که افراد دارای اختلال شخصیت اسکیزوئید در جستجوی کمک باشند،اما همیشه نسبت به مشکلات خودشان ناآگاه نیستند.اگر این اختلال شخصیت را دارید،شما نیز ممکن است احساس انزوا یا تا حدی تنهایی کنید.حتی اگر به آن بعنوان احساس تنهایی نمی اندیشید،ممکن است احساس ناخرسندی عمیق یا احساسی مشابه فقدان چیزی در زندگی خود داشته باشید.بخش کوچکی از شما امکان دارد مشتاق یک ارتباط احساسی یا درک شدن توسط دیگران باشد.
موقعی که مدتی طولانی را بدون از تعامل اجتماعی بگذرانید ممکن است احساس برانگیختگی کم و بی حوصلگی کنید، یا در صورتیکه شاهد برقراری روابط اجتماعی توسط دیگران باشید احساس حسادت کنید.حتی اگر تفکر برقراری روابط اجتماعی بنظر شبیه یک کار اضطراب آور  یا عاملی باشد که بطور ساده با آن برانگیخته نمی شوید،باز هم می توانید احساس کنید که با عدم ابراز علاقه و گفتگو نکردن موجب دلتنگی دوستان و اعضای خانواده می شوید.
 تفکر "این روشی است که زندگی کرده ام و  همیشه زندگی خواهم کرد."می تواند وسوسه انگیز باشد.اما الزاما" درست نیست.توصیه های ذیل می توانند به شما کمک کنند تا سبک زندگی خود را اصلاح و حس بهزیستی تان را بهبود دهید.اگر بجای خودتان یکی از عزیزانتان دارای اختلال شخصیت اسکیزوئید باشد،نیز می توانید کمک کنید تا به برگزیدن برخی از این استراتژی ها تشویق شود.
توصیه۱:تمرینات خود تسکینی را انجام دهید
مردم اغلب برای آسودگی احساسی و فیزیکی به همدیگر متمایل می شوند.در حقیقت،ثابت شده است که پشتیبانی اجتماعی،پریشانی روانی را حتی در ارتباط با عوارضی مانند فرسودگی روانی و اختلال استرس پسا آسیب( PTSD) تسکین می دهد.لکن،چون تمایل شما برای برقراری روابط اجتماعی کاهش یافته است،لذا استفاده از سایر تکنیک های کاهش استرس حائز اهمیت است.
۱)تمرین تنفس آگاهانه،تنفس های عمیق،طولانی می تواند اثر آرامش بخشی بر روی سلسله عصب مرکزی داشته باشد.همچنانکه به تمرینات تنفسی مشغول می شوید،احساس آسوده تر و ریلکس تری می کنید.انجام مدیتیشن تنفس عمیق را بخش منظمی از برنامه روزانه خود قرار دهید،یا از تنفس آگاهانه برای مدیریت اضطراب در لحظه حال استفاده کنید.
۲)فعال باشید.همیشه یافتن انگیزه برای ورزش آسان نیست،بویژه اگر از قبل برای یافتن لذت در زندگی خود دچار کشمکش بوده باشید.اما،اگر تا حدی فعالیت بدنی حتی تمرینی بسادگی یک پیاده روی روزانه یا دوچرخه سواری داشته باشید،می توانید از کاهش هورمون های استرس و افزایش هورمون های تقویت کننده وضع روانی خود بهره مند شوید.
["فواید سلامت روان ورزش"را بخوانید.]
۳)در اولویت قرار دادن خواب،اکثر بزرگسالان به ۷تا ۹ساعت خواب شبانه نیاز دارند.محرومیت از خواب می تواند به فرسودگی روانی،افت انگیزش،افزایش فشار خون و مشکلات مختلف دیگر منجر گردد.برای خواب بهتر و کاهش کلی استرس،سعی کنید یک سیکل خواب-بیداری استوار داشته باشید،قبل از خواب ریلکس و استراحت کنید و چرت های سراسر روز را محدود کنید.
ادامه دارد