*مقایسه کمرویی، اختلال اضطراب اجتماعی و اختلال شخصیت اجتنابی
کمرویی، ابتدا در کلاس یا در یک جلسه کاری بخاطر عصبی شدن راجع به قضاوت دیگران احساس ناراحتی می کنید.ولی موقعی شروع به گفتگو می کنید،خجالت گرایش به فروکش کردن دارد،بنابراین لزوما" بر توانایی عملکردتان تاثیر نمی گذارد.
اختلال اضطراب اجتماعی،از گفتگو در کلاس یا یک جلسه کاری بخاطر ترس از دادن جوابی نادرست و احساس خجالت و شرمساری اجتناب می کنید.احتمالا" درمی یابید که آن ترس اغراق آمیز است،اما با این وجود اضطراب شما را عقب نگهه می دارد و بر عملکرتان تاثیر می گذارد.
اختلال شخصیت اجتنابی،از سخن گفتن با صدای بلند در کلاس یا سر کار و نیز در اکثر موقعیت های اجتماعی اجتناب می ورزید.یک باور قوی دارید که به هوشمندی افراد دور و برتان نیستید، فکر می کنید که وارد شدن به مکالمات مطمئنا" منجر به طرد یا انتقاد می گردد.این باور اساسی در توانایی مراوده با همتایان اختلال ایجاد می کند.
*چگونه اختلال شخصیت اجتنابی بر روابط و تعامل اجتماعی تاثیر می گذارد
اختلال شخصیت اجتنابی می تواند موجب شود تا احساس کنید که بر خودتان کنترل ندارید یا حتی فاقد یک حس هویت هستید.این اختلال می تواند به روش های ذیل بر زندگی تان اثر بگذارد:
۱)اختلال شخصیت اجتنابی می تواند مانع ساخت روابط جدید گردد.ممکن است اغلب اوقات دعوت ها برای شرکت در رویدادها را رد کنید زیرا مطمئن هستید که آنجا کسی دوستتان ندارد.یا شاید به رویداد می روید اما مراوده با افراد جدید را غیرممکن می یابید.
۲)اختلال شخصیت اجتنابی بر توانائی رشد و آموزش اثر می گذارد.شاید قصد داشته باشید تا از طریق یک دوره دانشگاهی مهارت جدیدی بیاموزید.اما چون فرآیند آموختن همیشه مستلزم بروز اشتباهات است،لذا تصمیم می گیرید که از کلاس اجتناب ورزید چون نمی خواهید احمق بنظر برسید،احساس کنید که تحت قضاوت هستید یا فیدبک منفی دریافت کنید.در محیط کار، ممکن است بخاطر احساس بی ارزشی یک ترفیع را نپذیرید،یا شغلی را حفظ کنید که از آن متنفرید زیرا نمی توانید تصور تجربه پروسه مصاحبه دیگری را تحمل کنید.
۳)اختلال شخصیت اجتنابی نیز می تواند بر زندگی های عزیزانتان تاثیر بگذارد.شاید شریک تان قادر نباشد که احساساتتان را بطور کامل درک کند بدین علت که با دشواری احساسات خود را به اشتراک می گذارید و فقدان صمیمیت مانعی در رابطه تان می شود.
اگر شما یا فرد محبوب تان اختلال شخصیت اجتنابی دارید،بدانید که روش هایی برای مدیریت اثرات و غلبه بر عارضه وجود دارد.اختلال شخصیت اجتنابی به خیلی از استراتژی های مشابه ای که افراد برای غلبه بر اختلال اضطراب اجتماعی استفاده می کنند سریع واکنش نشان می دهد.مسیر رو به پیشرفت شامل آموختن برای پرداختن به صدای منفی درونی و ساخت اطمینان در موقعیت های اجتماعی است.مدیریت سطوح استرس و مواجه شدن با ریشه های یک سبک وابستگی نا ایمن نیز می تواند کمک کند.
*توصیه هایی برای غلبه بر اختلال شخصیت اجتنابی
توصیه۱: تلاش برای رفع اضطراب های درونی
مونولوگ درونی یعنی روشی که با خودتان گفتگو می کنید،می تواند ترس هایتان را تقویت و شما را به سمت رفتارهای اجتنابی بیشتر بکشاند.برای مثال،ممکن است به خود گفتگویی منفی مشغول باشید،به خودتان جملاتی مانند"افراد پیرامون من فکر می کنند که سربار هستم"یا"اگر صحبت کنم هر کسی به من می خندد"بگوئید.اینگونه تفکرات می تواند شما را از انجام فعالیت های اجتماعی دلسرد سازد.موقعی که انزوا پیشه کنید،فقط آن باورهای منفی تقویت می شوند،یا حداقل آنها را بدون از چالش رها می کنید.
اما می توانید بیاموزید که تفکرات خودتان را بطور دقیق بررسی کنید.آنها همیشه حقایق واقعی نیستند.در برخی موارد،امکان دارد که بدون از دلیل فاجعه سازی (تصور بدترین اتفاق)یا ذهن خوانی(ساختن فرضیاتی راجع به آنچه که دیگران فکر می کنند)کنید.هنگامی که خود را درگیر در تفکر منفی می یابید،سعی کنید آن اضطراب ها را به چالش بکشید و آنها را با خود گفتگویی مثبت جایگزین کنید.
مثال خود گفتگویی منفی:"هر کسی لباس مرا قضاوت می کند."
خودگفتگویی جایگزین مثبت یا خنثی:"مردم امکان ندارد که به آنچه من می پوشم توجه کنند.یا شاید آنها ست لباس مرا دوست دارند."
مثال خودگفتگویی منفی:"اگر سعی کنم که این بازی را انجام دهم،شکست می خورم و خجل وشرمسار خواهم شد."
خودگفتگویی جایگزین مثبت یا خنثی:"هیچ کسی از من انتظار ندارد که کامل باشم.فقط باید بر کسب لذت از بازی تمرکز کنم."
مثال خود گفتگویی منفی:"من نمی توانم با همکارم گفتگو کنم چون ممکن است مرا دوست نداشته باشد."
خودگفتگویی جایگزین مثبت یا خنثی:"همکارم ممکن است احساس تنهایی کند و سپاسگزار همراهی من باشد."
ادامه دارد