*نگرش نسبت به درمان اسکیزو فرنی مهم است
ناخوشی خود را بپذیرید.هر قدر که تشخیص ابتلا به اسکیزو فرنی می تواند ناراحت کننده و اضطراب آفرین باشد،تصمیم برای ایفای نقشی کنشگرایانه در درمان و خودیاری برای بهبود حیاتی است.این به معنای ایجاد تغییرات سالم درسبک زندگی ،مصرف داروهای تجویزی و حضور منظم در جلسات درمانگری و پزشکی است.
*داغ ننگ اسکیزوفرنی را نپذیرید و نگذارید بر شما اثر بگذارد.خیلی از ترس ها راجع به اسکیزوفرنی مبتنی بر واقعیت نیستند.بیماری خودتان را جدی بگیرید و لی در دام  افسانه ناتوانی برای بهبود نیفتید.با کسانی معاشرت کنید که ماورای بیماری برای کسی که واقعا" هستید ارزش قائل هستند.
*با دکترتان ارتباط برقرار کنید.به او کمک کنید تا اطمینان حاصل کند که نوع و دوز داروی مناسب را مصرف می کنید.راجع به اثرات جانبی،دغدغه ها و سایر مشکلات درمان صادق و رک باشید.
*خودیاری و درمانی را پیگیری کنید که به کنترل عوارض اختلال کمک می کنند.فقط به دارو تکیه نکنید.استراتژی های خودیاری می توانند  کمک کنند تا عوارض را کنترل و دوباره احساس کنید که بر سلامتی و بهزیستی خود کنترل دارید.
درمانگری حمایتی می تواند به شما یاد دهد که چگونه باورهای وهمی را به چالش بکشید،از صداهای درون ذهن خودتان صرفنظر کنید،در مقابل عود و برگشت بیماری حفاظت شوید و برای ثابت قدمی در درمان و خودیاری خود را برانگیزانید.
*اهداف زندگی را تنظیم و برای رسیدن به آنها کار کنید.ابتلا به اسکیزوفرنی بدان معنا نیست که نمی توانید کار کنید،روابط داشته باشید، یا یک زندگی خرسند کننده را تجربه کنید.ماورای بیماری برای خودتان اهداف زندگی مفید تنظیم کنید.
*تشخیص بیماری
اولین گام برای درمان اسکیزوفرنی تشخیص درست است.این همیشه آسان نیست،چون عوارض اسکیزوفرنی می توانند مشابه با عوارض ناشی از سایر مشکلات سلامت جسمی و روحی باشند.بعلاوه،مبتلایان به اسکیزوفرنی ممکن است باور نکنند که اشکالی وجود دارد و  برای رفتن نزد دکتر مقاومت کنند.
بخاطر این مشکلات،بهترین روش دیدار با یک روانپزشک با تجربه در شناسائی و درمان اسکیزوفرنی بجای یک دکتر خانوادگی است.
توصیه۲: فعال و پر تحرک بمانید
ورزش منظم علاوه بر داشتن فواید بدنی و احساسی،می تواند حتی به کنترل اثرات اسکیزوفرنی نیز کمک کند.مگر اینکه در حال تجربه یک دوره روان پریشی باشید،در غیر اینصورت فعالیت بدنی چیزی است که می توانید همین اکنون برای بهبودتمرکز،رهائی از استرس،کسب انرژی بیشتر،کمک به خواب و رسیدن به احساس آرامش و آسودگی بیشتر انجام دهید.
اجباری نیست که یک شیفته تناسب بدنی بوده یا به یک باشگاه بپیوندید،بلکه در عوض،فعالیت بدنی را بیابید که از آن لذت می برید و در اکثر روزها ۳۰دقیقه تحرک داشته باشید.اگر آسانتر است سه جلسه ده دقیقه ای نیز می تواند همان اثر را داشته باشد.ورزش موزونی که هم بازوان و هم ساق پاها را درگیر می کند مانند پیاده روی ،دوندگی ،شنا یا رقص می تواند بطور ویژه برای آرامش سیستم عصبی اثرگذار باشد.بجای تمرکز بر خیالات و تفکرات خود،سعی کنید بر  چگونگی احساس بدن در حین حرکت برای مثال،چگونگی احساس ضربه پا بر زمین،ریتم تنفس یا احساس باد بر روی پوست خود تمرکز کنید.
توصیه ۳؛حمایت و پشتیبانی چهره به چهره بیابید
ارتباط چهره به چهره با دیگران موثرترین روش برای آرام کردن سیستم عصبی و رهائی از استرس است.چون استرس می تواند روان پریشی را تحریک و عوارض اسکیزوفرنی را بدتر  کند،لذا تحت کنترل نگهداشتن آن خیلی مهم است.کسی را بیابید که بتوانید بطور منظم با او ارتباط برقرار کنید،کسی که در یک دوره زمانی بدون وقفه با او گقتگو کنید و بدون قضاوت،انتقاد یا حواس پرتی پیوسته به سخنانتان گوش دهد.
علاوه بر کمک به تسکین استرس،برخورداری از حمایت و پشتیبانی دیگران می تواند تفاوت عظیمی در چشم انداز اسکیزوفرنی خلق کند.موقعی که مراقبین تان به درمان شما مشغول می شوند،با احتمال بیشتری به استقلال دست می یابید و از عود کردند مجدد اختلال جلوگیری می کنید.
*روش هایی برای یافتن حمایت و پشتیبانی
۱)به دوستان مورد  اعتماد و اعضای خانواده ابراز علاقه کرده و نزدیک شوید.عزیزانتان می توانند به شما کمک کنند تا روش درمانی مناسب بیابید،عوارض اختلال خود را تحت کنترل نگهدارید و در جامعه خویش عملکرد خوبی داشته باشید.از عزیزانتان بپرسید که آیا می توانید در مواقع نیاز با آنها تماس بگیرید.اکثر افراد از درخواست شما برای حمایت و پشتیبانی خرسند می شوند.
۲)با دیگران در ارتباط بمانید و وقت بگذرانید.اگر قادرید به  کار یا تحصیل ادامه دهید.در غیر اینصورت،یک حوزه مورد علاقه خود را دنبال کنید،یک سرگرمی جدید بیابید،به سایر افراد،حیوانات یا اهداف مهم برای خودتان داوطلبانه کمک کنید...
ادامه دارد