*شکوه کردن و نالیدن
روش دیگر برای مضطرب و پریشان ماندن، نالیدن و شکوه کردن ،مشغول شدن به غیبت و سخن چینی عناد آمیز،تمایل به قضاوت کوته فکرانه در خصوص دیگران و ارائه پند ونصیحت ناخواسته است.چگونه چنین ورودی می تواند فیزیولوژی بدنتان را به آن احساس ایمن سوق دهد؟
هنگامی که در حال رنج بردن از یک درد مزمن هستید،ممکن است چشم انداز کلی زندگی تان تیره و تار شود و این رفتارها بیشتر تکرار شوند.اگر چه مسائل  مشروع و درستی هست که باید راجع به آنها نگران باشید,اما نگرانی موجب تقویت مدارات عصبی ناگوار مغزتان نیز می شود.آلترناتیو بهتر،معطوف کردن توجه به مدارات عصبی کارآمدتر یا مثبت تر است.
*چه چیزی را تماشا می کنید؟
راجع به آنچه که برای تماشا بر می گزینیم وضعیت چگونه است؟فیلم های خشن و بازی های کامپیوتری سیستم عصبی و در نتیجه کل بدن ما را برآشفته و تحریک می کنند.باید از خویشتن بپرسید که چرا چنین کاری را برای خود برمی گزینید؟این روشی مطمئن برای قرار گرفتن در یک حالت  جنگ یا گریز شدید است.متاسفانه،با تکرار ممکن است نرمال شود و درک نکنید که بدنتان در چنین حالتی است،حال آنکه اثرات زیان باری بر روی سلامت بدنی و روانی تان دارد.
*اخبار
رفتار دیگری که باید به آن بیندیشید این است که چه مدت زمانی صرف تماشای اخبار می کنید؟نیازی به گفتن نیست که بخش عمده اخبار نگران کننده است.اگر چه داشتن احساس در خصوص رویدادهای جاری اثر گذار بر زندگی یومیه خوب و مهم است،ولی تماشای اخبار برای ساعت ها زیان بخش است. بدون از تحرک هستید(ورزش ضد حالت اشتعالی و التهابی است)،و در حال مشاهده موادی نیستید که حس ریلکس سازی و آرامش خلق می کنند.
*پیشرفت به جلو
فهم اثرات آنچه به سیستم عصبی خود وارد می کنید در آرام سازی و ریلکس آن مهم است.ابتدا،این ورودی ها امکان دارد بقدری ریشه دوانده و تثبیت شده باشند که متوجه آنها و اثراتی که بر کیفیت زندگی تان دارند نشوید.آگاهی نسبت به آنها نیازمند تمرین می باشد و تغییر ورودی ها هم چالش برانگیز است.چه مقداری از زندگی تان  صرف آنها شده است،آیا مثمر ثمر هستند؟
ممکن است متوجه شوید که با توقف این فعالیت ها،امکان دارد بیشتر بیمناک شوید،چون کمتر دچار حواس پرتی می شوید.اضطراب ناگوار است،و آموختن تحمل آن مستلزم تمرین است.
سرانجام،همچنانکه از جنگیدن با این حس تسلیم می شوید،کمتر قوی می شود و با زندگی روزانه تان ادغام می شود.این فرآیندی گام به گام و مهارتی آموختنی است.
*ناراحت و مضطرب ساختن خود را متوقف کنید.
برخی پیشنهادات در خصوص تغییر ورودی خود به منظور تسکین فیزیولوژی تهدید آمیز بشرح ذیل هستند.
لیستی از مسائل و مشکلات اجتماعی بسازید که عمیقا" برای شما نگران کننده هستند.احساس کنید که این مشکلات چقدر بزرگ و ترسناک هستند.احساسات خود را بر روی کاغذ بیاورید و آن را پاره کنید.چنین کاری می تواند بطور تکراری انجام شود. برای اقدام در حوزه ای  که در خصوص آن نظر و ایده ای دارید بطرز شگفت انگیزی انرژی بیشتری دارید.
مشغول شدن به فعالیت های ذیل را متوقف کنید:
تماشای فیلم های خشن یا انجام بازی های کامپیوتری احساسی شدید
شکایت کردن از موقعیت های دنیوی مختلفی که بطور ویژه نگران تان می کنند.
شکایت کردن راجع به هر چیزی،اگر در زمینه ای نمی توانید کار سازنده و مفیدی انجام دهید، وقت صرف آن نکنید.
 ارائه پند و توصیه ناخواسته یا  داشتن زبان انتقادی،بیندیشید که موقعی کسی با شما چنین کاری می کند چه احساسی دارید.هر دو طرف موضع دفاعی می گیرید،ارتباط اجتماعی در خطر قرار می گیرد و سیستم  عصبی تان برآشفته و تحریک می گردد.
سخن چینی و غیبت عناد آمیز،بیندیشید که چرا به چنین کاری مشغول می شوید؟با چنین رفتاری، بقدر کم یا زیاد در حال ربودن شهرت فردی از او هستید.مطمئنا" یک حس آرامش و امنیت هم خلق نمی کنید.
صرف مدت زمان زیادی برای تماشای اخبار،خود را احتمالا" به ۳۰دقیقه در روز محدود کنید یا فقط  سرفصل های اخبار روزانه را بطور سطحی بخوانید.
*به یک فرد غیر جدی و بی غم و غصه مبدل شوید.
 کمک فردی شما به تجربه انسانی در خلق تغییرات مثبت در خویشتن و قابل دسترس بودن برای کسانی است که از آنها مراقبت می کنید.لکن،اگر انرژی تان صرف درد و نومیدی شود نمی توانید به دیگران علاقه مند شوید و به سخن آنها گوش فرا دهید.امکان دارد آنقدر عمیق درگیر پرداختن به جنبه های منفی وضعیت انسان شوید که دیدن روش دیگری غیر ممکن باشد.اما شما یک انتخاب دارید.
ادامه دارد
منبع: source: psychologytoday.com
ترجمه و تلخیص: غریب واحدی پور