۸روش برای کمک به یک کودک جهت رسیدن به آرامش
به کودکان مظطرب گفتن اینکه آرام و ریلکس باشند اثر بخش نیست.آنچه می توانید انجام دهید بشرح ذیل است.
نوشته شده توسط ارین لیبا، LCSW
هنگامی که کودکان با اضطراب مواجه می شوند،آن را شدید احساس می کنند،این تا حدی بخاطر آن است که امکان دارد تا کنون اسبابی برای آرام کردن خود تدارک ندیده اند.والدین ممکن است برای کمک به کودکانی که برای عبور از در اتاق در روز جشن  تولد همکلاسی خودشان خیلی مضطرب می شوند،موقعی ماشین متوقف می شود که به بازی فوتبال بروند از خارج شدن امتناع می ورزند، قبل از اجرا بر روی صحنه یا امتحان دادن دچار تهوع و انزجار می شوند یا در بیم و هراس از صدمه دیدن در طوفان آینده هستند احساس دست پاچگی و عدم اطمینان کنند.
موقعی که کودکان مضطرب می شوند، اغلب واکنش استرسی حاد معروف به جنگ،گریز  یا بی تحرکی را تجربه می کنند،در نتیجه سیستم عصبی سمپاتیک بدن آنها آدرنالین یا نورادرنالین ترشح می کند،ضربان قلب،فشار خون و آهنگ تنفس آنها افزایش می یابد.کودکان به این بحران های ادراکی به روش های متفاوتی واکنش نشان می دهند:بر خی جیغ می زنند،می لرزند یا می گریزند در حالیکه سایرین ممکن است آرام و خاموش شوند،احمقانه رفتار  کنند،به دیگران بچسبند یا قشقرق کنند.
در این لحظات منطقی بودن با کودکان،یا تلاش برای متقاعد کردن آنها در خصوص اینکه ترس هایشان غیر منطقی است اغلب به شکست منتهی می شود؛از آن بدتر،چنین تلاشی می تواند موجب خشمگین و مضطرب شدن بیشتر خود والدین هم گردد،لذا یک حلقه اضطرابی بین نسلی که بشدت افزایش می یابد خلق می کند.
علم عصب شناسی بیان می کند که کودکان تا زمانیکه نتوانند از مد گریز،جنگ یا بی تحرکی خارج شوند غیر محتمل است که دوباره کنترل رفتار خودشان را بدست گیرند.توصیه های ذیل می توانند به والدین کمک کنند تا به کودکان خودشان کمک کنند.
 ۱)عصب دهم مغز(عصب واگوس) را تحریک کنید.
تحریک عصب واگوس(هر یک از دو عصب پاراسمپاتیک مغز که به قلب،ریه و دستگاه گوارش و غیره می روند)که در طرفین حنجره واقع است می تواند مد جنگ،گریز یا بی تحرکی را متوقف وبه مغز سیگنالی ارسال کند که تحت حمله نیست.بنابراین،تشویق یک کودک به جویدن آدامس،آواز خواندن یا همهمه کردن،به کندی نفس کشیدن یا حتی خوردن یک تیکه شکلات سیاه می تواند کمک کند تا به آرامش برسد.
۲)به نفس کشیدن تشویق کنید.
کودکان مظطرب تمایل به کشیدن نفس های سریع و سطحی بطور مستقیم از قفسه سینه دارند.نفس های عمیق تر،کندتر از شکم یا پرده دل می تواند به ریلکس شدن آنها کمک کند.پف کردن حباب ها،دمیدن به درون یک فرفره,فوت کردن شمعدان های سرانگشتی،سوت زدن،یا فرو بردن نفس برای سه شماره،سه شماره نگهداشتن،و به مدت سه ثانیه بازدم کردن می تواند کمک کند،همچنین می توان از میان دماغ نفس را به درون کشید و از دهان خارج کرد.
 ۳)فشار دادن به بدن
با فعال کردن ماهیچه ها و مفاصل،فعالیت هایی که به بدن فشار می آورند یا آن را می کشند می توانند تمرکز و توجه را افزایش و به کودک کمک کنند تا متمرکز شود.بالا کشیدن خود با فشار به دیوار،راندن یک جاروبرقی،تاب خوردن و بالا و پایین رفتن از یک چارچوب یا کشیدن یک واگن می توانند به کودکان کمک کنند تا آرام شوند و احساسات خودشان را تنظیم کنند.
۴)پرت کردن حواس با شوخی
خنده می تواند بطور قابل ملاحظه ای اضطراب را کاهش دهد.موجب پرت کردن حواس می شود،ماهیچه ها را ریلکس می کند،و اندورفین ترشح می کند که می تواند در مبارزه با استرس کمک کند.یک نمایش خنده دار ویدیویی بر روی یوتیوپ،جوک های مطلوب یا خاطرات خنده دار خانوادگی می توانند یک کودک را از حالت اضطراب خارج سازند.
۵)محدود سازی تمرکز
موقعی کودکان قادر به محدود کردن تمرکز یا توجه خود باشند،بهتر می توانند به آرامش برسند.این مستلزم مهیا سازی پیشاپیش است‌.موقعی که کودکان مظطرب نیستند ،به آنها کمک کنید تا یک حالت آرام را تصور کنند.این تمرین می تواند به معنای فکر کردن به مکانی باشد که در تعطیلات رفته اند یا در یک فیلم دیده اند  که خاطرات آنها شادی آفرین هستند.بعدا"،اگر اضطراب طغیان کرد،بحث را به آن صحنه ها هدایت کنید.

۶)احساسات را نام گذاری کنید.
هنگامی که کودکان در مد جنگ ،گریز یا افسردگی هستند،و احساسات آنها  طغیان می کنند،ممکن است احساس کنند که با ذهن هایشان قطع ارتباط کرده اند.بنا به مجموعه ای از  تحقیقات،استراتژی "آن را نامگذاری کنید تا بتوانید کنترل کنید"می تواند کمک کند.نقل داستان راجع به آنچه که آنها را نگران می کند و بویژه نام گذاری احساساتی که در حال تجربه هستند،می تواند بچه ها را به یک احساس کنترل و در نهایت آرامش نزدیک تر سازد.اگر چه، قبل از آنکه قادر باشند تا با وضوح کافی بیندیشند که بدین طریق راجع به مشکلات خودشان  گفتگو کنند ممکن است نیاز باشد تا بدن های خودشان را درگیر کنند.
۷-طرح و برنامه داشته باشید.
بطور مشابه، گفتگوی پیشاپیش با کودک راجع به یک طرح اقدام عملی جهت یافتن آرامش در مواقعی که یک رویداد اضطراب آفرین رخ می دهد می تواند کمک کند.برای مثال،راجع به اینکه موقع شنیدن تندر،انجام فعالیت های خاص یا بازی با اشیای ویژه چه کاری باید انجام دهد با او گفتگو کنید.
۸) تشریفات داشته باشید.
دلیلی وجود دارد که چرا  قهرمانان و موزیسین ها اغلب قبل از اجرا یک سری مراحل را پشت سر می گذارند.تشریفات می تواند لنگرگاه پایداری باشد و به یک کودک مضطرب کمک کند تا به موقعیتی اضطراب آفرین با یک حس کنترل و نیز اطمینان بیشتر نزدیک شود.تشریفات می تواند به معنای خواندن یک کتاب کمدی مطلوب قبل از یک قرار ملاقات با دکتر،گوش دادن به CDمشابه در ماشین قبل از هر جشن تولد،یا انجام ۱۰پرش بالا و پایین قبل از یک بازی بیس بال باشد.یک تشریفات  فیزیکی شبیه مورد آخری ممکن است بیشتر قابل اطمینان باشد،چون به وجود یک شیئ ویژه بستگی ندارد که اگر گم شود،استرس کودک صعود کند.
دکتر ارین لیبا، LCSW،مولف کتاب "شادی آفرینی برای والدین خسته و کسل"
منبع: source: psychologytoday.com
ترجمه و تلخیص: غریب واحدی پور