آیا از نظر اجتماعی ناشی هستید؟آیا  احساس تنهایی می کنید ،اما اطمینان ندارید که چگونه با دیگران ارتباط برقرار کنید؟در این مقاله چگونگی گرفتن دوستان حتی اگر کمرو باشید را می آموزید.
همچنانکه اپیدمی کووید۱۹ادامه می یابد،تعداد بیشتر و بیشتری از ما اثرات شدید انزوا،فاصله گذاری اجتماعی و قرنطینه را  بویژه در نواحی که مشمول مقررات ماندن در خانه و منع رفت و آمد می شوند احساس خواهیم کرد.
*فهم ودرک تنهایی و کمرویی
بعنوان انسان ها،ما با مخلوقات اجتماعی معنا می یابیم.برخورداری از دوستان ما را شادتر و سالم تر می کند،در حقیقت ،ارتباط اجتماعی  برای سلامت احساسی و روحی ما کلیدی است.با این وجود خیلی از ماها کمرو و از نظر اجتماعی درونگرا هستیم.با افراد ناآشنا احساس راحتی و ریلکس بودن نمی کنیم، مطمئن نیستیم که چه چیزی بگوئیم یا راجع به آنچه که دیگران ممکن است در مورد ما فکر کنند نگران هستیم.چنین وضعیتی می تواند موجب شود تا از موقعیت های اجتماعی اجتناب ورزیم،خودمان را از دیگران جدا کنیم و بتدریج منزوی و تنها شویم.
تنهایی یک مشکل مشترک در میان همه سنین و با هر سوابقی است، با این وجود چیزی است که اکثر ما در پذیرش آن بی میل هستیم.اما تنهایی چیزی نیست که راجع به آن احساس شرمندگی کنیم.گاهی اوقات،نتیجه شرایط خارجی است:برای مثال،به یک محله جدید نقل مکان کرده اید.در چنین مواردی،برای ملاقات با افراد جدید و تبدیل آشنایان به دوستان گام های زیادی برای برداشتن وجود دارد.
اما اگر در کشمکش با کمرویی،ناامنی اجتماعی یا یک مشکل دیرین در ارتباط با دوست گرفتن هستید چه کاری می توان انجام داد؟حقیقت آن است که هیچ یک از ما با مهارت های اجتماعی متولد نمی شویم.آنها قابلیت هایی هستند که بمرور زمان می آموزیم و خبر خوب این است که می توانید آنها را نیز بیاموزید.
مهم نیست که از  همراهی دیگران چقدر احساس دستپاچگی و نگرانی می کنید،می توانید بیاموزید که تفکرات خود انتقادی را آرام کنید،خودباوری و اعتماد به نفس خویش را تقویت کنید و در تعامل با دیگران دلگرم و مطمئن تر شوید.نباید شخصیت تان را تغییر دهید،اما با آموختن مهارت های جدید و پذیرش دیدگاهی متفاوت می توانید بر کمرویی یا ناشی گری اجتماعی غلبه کنید،تنهایی را رفع کنید و از دوستی های خرسند کننده،قوی لذت ببرید.
*آیا ناامنی اجتماعی و کمرویی برای شما یک مشکل است؟
آیا می ترسید که در موقعیت های اجتماعی احمق و کند ذهن بنظر آیید؟
آیا در خصوص آنچه که دیگران راجع به شما فکر می کنند خیلی نگران هستید؟
آیا بطور مکرر از موقعیت های اجتماعی اجتناب می ورزید؟
آیا بنظر می رسد که سایر مردم در موقعیت های اجتماعی نسبت به شما سرگرمی های بیشتری دارند؟
آیا موقعی فردی شما را طرد کرده و یا خونسرد و بی علاقه بنظر می رسد اشکال را از خود می دانید؟
آیا برای شما نزدیکی به مردم یا پیوستن به مکالمات سخت است؟
آیا پس از سپری کردن وقت با دیگران،تمایل دارید به مدت خیلی زیادی به آن بیندیشید و از عملکرد خود انتقاد کنید؟
آیا پس از روابط اجتماعی اغلب راجع به خودتان احساس بدی دارید؟
اگر جوابتان به این سوالات"بله"هست،این مقاله می تواند کمک کند.
*غلبه بر ترس و ناامنی اجتماعی
در بحث از کمرویی و ناشی گری اجتماعی،آنچه که به خودمان می گوئیم تفاوت عظیمی خلق می کند.برخی از الگوهای تفکر عمومی که می توانند اطمینان و دلگرمی  را تخریب و ناامنی اجتماعی را تقویت کنند بشرح ذیل هستند:
باور به اینکه خارق العاده،غیر قابل دوست داشتن یا ملال آور هستید.
باور به اینکه سایر مردم در موقعیت های اجتماعی شما را ارزیابی و قضاوت می کنند.
باور به اینکه اگر در روابط اجتماعی اشتباهی مرتکب شوید توسط دیگران طرد شده و مورد انتقاد قرار می گیرید.
باور به اینکه طرد شدگی یا از نظر اجتماعی شرمسار شدن  ترسناک یا ویرانگر است.
باور به اینکه آنچه دیگران راجع به شما فکر می کنند شخصیت تان را تعریف می کند.
اگر به این ها باور دارید،پس شگفت آور نیست که موقعیت های اجتماعی برای شما ترسناک بنظر آیند. اما واقعیت این است که موقعیت هرگز بطور کامل سیاه و سفید نیست.
*مردم در حال فکر کردن راجع به شما نیستند
حداقل نه تا حدی که شما فکر می کنید،اکثر مردم درگیر زندگی و دغدغه های خودشان هستند.درست همانطوریکه شما به خود و  دغدغه های اجتماعی خودتان می اندیشید،سایر مردم نیز به خودشان می اندیشند.آنها در حال صرف وقت آزاد خودشان به قضاوت  در مورد شما نیستند،بنابراین نگرانی در مورد آنچه که دیگران راجع به شما فکر می کنند را متوقف سازید.
ادامه دارد
 منبع؛ https://www.helpguide.org
ترجمه و تلخیص :غریب واحدی پور