*ترس های غیر منطقی و فوبی ها
یک فوبی ترس اغراق آمیز یا غیر واقعی از یک شیئی ،فعالیت یا موقعیت ویژه ای است که بطور واقعی خطر کم یا هیچ خطری ندارند.در مورد یک فوبی شدید،ممکن است برای اجتناب از شیئ که می ترسید مسافت خیلی زیادی را طی کنید.متاسفانه،اجتناب فقط فوبی را تقویت می کند.
 *اختلال اضطراب اجتماعی
اگر یک ترس ناتوان کننده از منفی بنظر آمدن و تحقیر در مجامع عمومی را دارید ممکن است دارای اختلال اضطراب اجتماعی همچنین معروف به فوبی اجتماعی  باشید.اختلال اضطراب اجتماعی می تواند بصورت کمرویی خیلی زیاد تصور شود.در موارد شدید،در مجموع از موقعیت های اجتماعی اجتناب می شود.اضطراب عملکرد(بهتر به صحنه هراسی معروف است)عمومی ترین نوع فوبی اجتماعی است.
اختلال استرس پسا آسیب(PTSD)
اختلال استرس پسا آسیب یک اختلال اضطراب خیلی شدید  است که پس از یک آسیب روحی یا جسمی و یا رویداد تهدید کننده جان رخ می دهد.علائم اختلال استرس پسا آسیب شامل برگشت های مجدد آنی(فلاش بک)  به حادثه یا کابوس هایی راجع به آن،گوش به زنگ بودن،سهولت وحشت زدگی،کناره گیری از دیگران و اجتناب از موقعیت هایی است که خاطره رویداد را زنده می کنند.
اختلال اضطراب جدایی
در حالیکه اضطراب جدایی یک مرحله نرمال رشد است،اگر اضطراب ها شدید شده یا بقدر کفایت استمرار داشته باشند بطوریکه سد راه مدرسه یا سایر فعالیت ها قرار گیرند،فرزندتان ممکن است اختلال اضطراب جدایی داشته باشد. بچه های مبتلا به اختلال اضطراب جدایی امکان دارد تحریک شوند که با خیال دوری از پدر و مادر و شکایت از بیماری از بازی با دوستان یا رفتن به مدرسه امتناع ورزند.
*خودیاوری برای اضطراب
نه اینکه هر کسی که خیلی نگران است مبتلا به یک اختلال اضطراب است.ممکن است که بخاطر یک برنامه زمانی خیلی طاقت فرسا،فقدان ورزش یا خواب،فشار در خانه یا کار،یا حتی  مصرف  خیلی زیاد کافئین احساس اضطراب کنید.
حرف آخر این است که اگر سبک زندگیتان ناسالم و استرس زا است،با احتمال بیشتری احساس اضطراب می کنید،خواه بطور واقعی یک اختلال اضطراب داشته یا نداشته باشید.این توصیه ها می تواند به کم کردن اضطراب و مدیریت اثرات اختلال ‌کمک کنند:
۱-ارتباط با دیگران،تنهایی و انزوا می توانداختلال اضطراب را تحریک یا بدتر کند،در حالیکه گفتگوی چهره به چهره  در خصوص نگرانی ها اغلب می تواند آنها را کمتر طاقت فرسا نشان دهد.ملاقات منظم با دوستان،ملحق شدن به یک گروه پشتیبان یا خودیاوری،یا به اشتراک گذاشتن دغدغه ها و نگرانی های خود با یک دوست محبوب مورد اعتماد را بعنوان یک هدف  خود در نظر بگیرید.اگر کسی را برای دوستی و ارتباط نزدیک ندارید،ساخت دوستی های جدید و شبکه حامی هرگز خیلی دیر نیست.
۲-مدیریت استرس،اگر سطوح استرس شما خیلی زیاد است،مدیریت استرس کمک می کند. مسئولیت های خود را بررسی و ببینید که آیا هیچ کدام از آنها را می توانید رها کنید،کاهش دهید یا به دیگران تفویض اختیار کنید.
۳-تمرین تکنیک های ریلکس سازی،هنگامی که تکنیک های ریلکس سازی مانند مدیتیشن فکری،ریلکس سازی ماهیچه ای پیشرفته و تنفس عمیق بطور منظم تمرین شوند می توانند اثرات اضطراب را کاهش و احساسات ریلکس بودن و بهزیستی احساسی را افزایش دهند.
۴-ورزش منظم،ورزش یک متلاشی کننده طبیعی استرس و تسلی دهنده اضطراب است.به منظور بهره برداری حداکثر، حداقل ۳۰دقیقه ورزش هوازی را در اکثر روزها برنامه ریزی کنید.(اگر آسانتر است به دوره های کوتاه تجزیه شود)،بطور ویژه فعالیت های ریتم داری که مستلزم حرکت هم زمان دست ها و پاها هستندموثرند.پیاده روی،دو ،شنا ،ورزش های رزمی یا رقص را بیازمائید.
ادامه دارد
منبع؛ https://www.helpguide.org
ترجمه و تلخیص؛غریب واحدی پور