*PMDD
اختلال ملال پیش از قاعدگی( PMDD)گسترده تر است،اصطلاح دقیق تری برای غصه ها و نگرانی های قبل از قاعدگی است،اگر چه اغلب در ارتباط با اثرات شدیدتر استفاده می شود.
این ها شامل همه اثرات PMSمعمول هستند،اما همچنین می توانند با اضطراب،کج خلقی یا افسردگی شدید مشخص شوند که در هفته منتهی به پریود شعله ور می شوند و چند روزی پس از شروع آن محو می شوند.
PMDDنیز می تواند تمرکز را سخت تر کند،علاقه به آنچه را که معمولا" از آن لذت می برید بطور ناگهانی محو سازد،موجب دشواری خواب شود یا به این احساس منجر گردد که همه چیز بطور کامل از کنترل خارج است.
بطور خلاصه،شدت PMDD به شخص بستگی دارد.اگر اثرات پریود موجب اختلال در زندگی تان می گردند،در سکوت رنج نکشید.دکترتان می تواند با یک برنامه درمانی به شما کمک کند تا مهمان ماهیانه تان کمتر مشکل ساز شود.
*اختلال اضطراب فراگیر
اضطراب فراگیر یک شکل عمومی اضطراب توصیف شده بوسیله نگرانی پیوسته خیلی زیاد راجع به چیزهایی که واقعا" ارزش نگرانی ندارند یا چیزهایی است که بسادگی نمی توانید آنها را کنترل کنید.
اضطراب به نقطه ای می رسد که عملکرد را سخت می سازد و ممکن است موجب بروز عوارض فیزیکی شبیه سردرد یا شکم درد گردد.
اختلال اضطراب فراگیرمتفاوت از PMS و PMDD است زیرا در ارتباط با سیکل قاعدگی نیست.اگر به این اختلال مبتلا هستید،نه فقط در یک یا دو هفته منتهی به پریود، بلکه در همه اوقات (یا ظاهرا" بصورت ناگهانی و بدون هشدار ) خیلی احساس اضطراب می کنید.
*چگونگی ریلکس سازی
اضطراب قبل از پریود مطبوع نیست،اما کارهایی زیادی می توانید برای مثبت تر کردن احساسات خودتان انجام دهید.برخی از استراتژی های علمی که ارزش تلاش را دارند بشرح ذیل هستند.
۱)ورزش کنید
اکثر روز های هفته و نه فقط قبل از پریود هر روز ۳۰دقیقه ورزش کنید.ورزش بطور کلی انرژی و بهزیستی کلی تان را تقویت می کند،زنانی که همه ماه را ورزش می کنند در مقایسه با کسانی که تحرک ندارد عوارض PMS ملایم تری را تجربه می کنند.
۲)سر موقع به رختخواب بروید
محرومیت از خواب می تواند خلق و خویتان را ضایع کند و آن اثرات در زمانی از ماه که مستعد برخورداری از بهترین احساسات خودتان نیستید تقویت شوند.۷یا۹ساعت خواب تضمین نمی کند که هر روز را با خوشحالی بیدار شوید،اما حداقل احساسات بهتری را تجربه خواهید کرد.
۳)تکنیک های ریلکس سازی را بیازمائید
در یک کلاس یوگا منظم شرکت کنید،زمانی صرف مدیتیشن کنید،تمرینات تنفسی انجام هید یا برای ماساژ برنامه ریزی کنید.همه این ها برای کمک به ریلکس سازی هم قبل از پریود و هم در تمام مدت دیگر ماه عالی هستند.
۴)بر کلسیم و کربو هیدرات ها تمرکز کنید
شوربای آرد جو دو سر را برای صبحانه بیازمائید یا سیب زمینی شیرین پخته شده را برای ناهار صرف کنید. کربوهیدرات های مختلط اضطراب و خلق وخوی مربوط به PMSرا کاهش می دهند،در حالیکه تصور بر این است جذب کلسیم کافی به کاهش احساسات افسردگی کمک می کند.
آخرین بروز رسانی پزشکی ۳۱آگوست،۲۰۲۰
منبع:Source: greatist.com
ترجمه و تلخیص؛غریب واحدی پور
تقریبا" بطور کامل انتظار دارید که روزهای منتهی به پریودی، نفخ دار و اخمو باشید.اما آیا نگرانی بدون وقفه یا احساس عصبی بودن خیلی شدید هم نرمال است؟
احتمال هر اتفاق غیر قابل انتظاری بسان انواع تغییرات خلق و خو مانند اضطراب بیش از حد نرمال حول و حوش آن زمان از ماه وجود دارد.اما در حالیکه تا حدی اضطراب قبل از پریود می تواند نرمال باشد،اما قطعا" در مورخ xهر ماه در آستانه حمله اضطرابی نیستید.
بنابراین چگونه می توانید اختلاف بین نوسانات خلق و خوی معمول قبل از پریود و عارضه ای را که ممکن است جدی تر باشد تشخیص دهید؟و از آن مهم تر اینکه چه کاری می توانید برای کنترل احساسات مربوطه و عدم احساس اضطراب خیلی زیاد انجام دهید.
در ادامه خواهید خواند که چرا گاهی اوقات قبل از پریود سطوح اضطراب می تواند بسرعت بالا برود و چگونه موقعیت تحت کنترل قرار گیرد.
*چرا مضطربم؟
مهم ترین عامل آن است که وضع روانی(خلق و خو)تغییر می کند،از جمله اینکه قبل از پریود احساس اضطراب بیش از حد نرمال است.اساسا"،همه بواسطه انتقالات هورمونی است که بعنوان بخشی از سیکل قاعدگی است.
تغییرات در هورمون هایی شبیه استروژن و پروژسترون که قبل از پریود رخ می دهد،می تواند بر روی هورمون های احساس خوب مانند سروتونین و دوپامین اثر بگذارد.این پدیده می تواند تحریک کننده طغیان احساساتی باشد که خیلی خوب نیستند.
بنابراین,چرا هر کسی قبل از پریودش به هم نمی ریزد؟شایان ذکر است که قبل از هر چیز،تغییرات خلق و خوی قبل از پریود به گروهی از اشکال رخ می دهند.برخی زنان ممکن است خیلی کج خلق شوند،در حالیکه دیگران بطور غیر قابل توضیحی غمگین یا خشمگین می شوند.اما برای سایرین،مشکل اضطراب است.
همچنین بخاطر بسپارید که برخی زنان حساسیت کمتری نسبت به تغییرات هورمون ها دارند و هر چه حساس تر باشید،با احتمال بیشتری تحت تاثیر همه احساسات نامطلوب قبل از پریود قرار می گیرید.
*آیا می تواند اختلال ملال پیش از قاعدگی (PMDD) باشد؟
قبل از پریود کمی احساس نگرانی یا عصبی بودن وجود دارد،پس از آن اضطراب شدیدی تجربه می شود که می تواند موجب گردد تا از نظر هیجانی احساس خفگی و گیجی کرده یا بطور مستقیم بروز مرض در شکم را حس کنید.
در صورتیکه تجربه مورد آخری را دارید،باید مبتلا به اختلال ملال پیش از قاعدگی (PMDD) باشید،که جدی تر از اختلال اصلی یعنی سندرم پیش از قاعدگی ( PMS)است.
* PMS
تا اخیرا"،مردم راجع به سندرم قبل از قاعدگی سخن می گفتند،که به نمونه نگرانی های اکثر زنان قبل از پریود بواسطه عوارضی اشاره می کند که خیلی مطبوع نیستند.
عوارض بدنی مشابه نفخ شکم،سردردها و حساسیت پستان،بعلاوه عوارض احساسی مانند نوعی غم،اضطراب،کج خلقی یا گوشه گیری هستند.
لکن،دکترها و پژوهشگران دریافتند که PMSرنج کامل تجاربی را که برخی زنان در زمان پریود با آنها مواجه می شوند در بر نمی گیرد..لذا در نهایت تصمیم گرفتند که اصطلاح PMS را با PMDD جایگزین کنند.
اختلاف بین PMS و PMDD چیست؟بطور تخصصی دیگر PMSبعنوان یک تشخیص پزشکی وجود ندارد،اما عمدتا" برای توصیف احساسات با شدت کمتر مانند آه و ناله منتهی به پریود استفاده می شود.
ادامه دارد
منبع:Source: greatist.com
ترجمه و تلخیص؛غریب واحدی پور
چگونه با این معضل مبارزه کنیم:موقعی متوجه می شوید که در حال مقایسه خود با دیگران هستید،گوشی را کنار بگذارید،گشت زنی در شبکه های مجازی را متوقف کنیدو کار دیگری انجام دهید.اگر در یک موقعیت کاری یا اجتماعی هستید،تمرکز خود را به کار دیگری انتقال دهید.به خود یادآوری کنید که زندگی دیگران هرگز آنگونه نیست که بنظر می آید،چون ما فقط یک بخش از زندگی هر کسی را می توانیم ببینیم.داستان شما نه بهتر یا بدتر،بلکه متفاوت است.
۵)همیشه احساس می کنید که مردم در حال گوش دادن به شما نیستند.من این احساس را در کسانی می یابم که دارای سابقه ای از گوش ندادن به سخنان خودشان در کودکی هستند.
چگونه با این معضل مبارزه کنیم:نفسی بکشید و به موقعیت بنگرید.چه اتفاقی در حال رخ دادن است؟آیا طرف مقابل در حال نگاه کردن به گوشی است یا پشت به شما ایستاده است؟اگر چنین است،پس بگوئید،"بنظر می رسد که در حال گوش دادن نیستید.می توانیم بعدا" دوباره گفتگو کنیم؟"اگر بنظر نمی رسد که حواس او پرت است، به احساس توجه کنید.در صورتیکه دردسر ساز است در پی درمان آن باشید.
۶)احساس نیاز به توضیح بیش از اندازه در باره خودتان و بهانه تراشی برای احساسات، بنظر می رسد که این احساس موقعی بروز می کند که فرد حس می کند دیگران به او گوش نمی دهند ولی همیشه هم اینگونه نیست.اگر کودکان در محیط هایی زندگی کنند که احساسات یا هیجانات آنها شرم آور خوانده شده یا به تنبیه منتهی شوند،لذا با این پیغام بزرگ می شوند که احساسات یا تجارب معینی بد هستند.خیلی از کسانی که در کودکی سخن آنها شنیده نمی شد تمایل دارند که بواسطه سابقه عدم باور احساس خودشان بیش از اندازه شرح و توضیح دهند.این عادت نیز اغلب در کسانی دیده می شود که همواره در کودکی سرزنش شده یا بطور مکرر دچار مشکل می شدند؛تمایل برای شرح و توضیح خیلی زیاد مکانیزم دفاعی مورد استفاده توسط آنها برای دور نگهداشتن از مشکل است.
چگونه با این معضل مبارزه کنیم:موقعی متوجه می شوید که در حال توصیف و شرح خیلی زیاد راجع به خودتان و بهانه تراشی برای احساسات خویش هستید،نفسی بکشید و به خود یادآوری کنید که دچار مشکل نیستید.برای چگونگی احساس خود هم مدیون هیچ کسی نیستید که بهانه آورده یا توضیح دهید.
۷)خورد و خوراک آشفته یا استفاده بی رویه از مواد:موقعی که کودکان از نظر احساسی مورد غفلت قرار می گیرند، اغلب برای پر کردن آن خلاء به غذا یا سایر مواد گرایش می یابند،چنین حالتی گاهی اوقات منجر به پر خوری یا استفاده بی رویه از مواد می گردد.
چگونه با این معضل مبارزه کنیم:موقعی که به سمت مواد یا خورد و خوراک می روید به احساس توجه کنید.آیا بی حوصله اید؟احساس بیهودگی می کنید؟اگر خود درمانی می کنید،کار با یک درمانگر متخصص در خورد وخوراک آشفته یا استعمال مواد کمک می کند تا خود آگاهی و درک تان افزایش یابد.با درمانگری خیلی از افراد قادر به خلق مهارت های مقابله ای سالم تر در حین بهبود خورد و خوراک و استعمال مواد هستند.
منبع: source: psychologytoday.com
ترجمه و تلخیص:غریب واحدی پور
نکات کلیدی
۱)نادیده گرفتن احساس کودکی می تواند به خود ارزشی کم،عزت نفس پایین یا اعتماد به نفس ضعیف منجر گردد.
۲)تشخیص اینکه فردی راجع به خودش چگونه احساسی دارد بویژه برای کسانی که به احساسات کودکی آنها بی توجهی شده است دشوار می باشد.
۳)به رفتار و احساسات خودتان که در موقعیت های مختلف بروز کرده و استمرار دارند توجه کنید و به خود یادآوری کنید که کردار و رفتار دیگران همیشه عمدی نیست.
کودکانی که در محیط هایی بزرگ می شوند که از سلامت روانی و احساسی آنها پشتیبانی نمی شود گاهی اوقات در پرورش عزت نفس و اعتماد به نفس دچار چالش هستند.
غفلت احساسی از عدم مراقبت به مدت طولانی، بی توجهی و بدرفتاری،رفتار نامطلوب در خانواده کودکی،یا فقدان و در دسترس نبودن مراقبین دوران کودکی ناشی می شود.
شناخت عوامل سهیم در چگونگی احساس هر فرد راجع به خودش برای افراد در همه سنین،بویژه کسانی که بدین طریق حمایت نشده اند دشوار است.هفت واکنش عمومی که به آنها پی برده ام بشرح ذیل هستند:
۱)هنگامی که مردم نسبت به وقایع مهم زندگی شما مانند اصلاح سر،ترفیع یا دستاورد اخیر کاری و یا تولدتان بی توجه هستند ناراحت و مضطرب می شوید.این احساسی که می گوید "آنها بی توجه هستند و اهمیت نمی دهند"اغلب ناشی از عدم اقناع این نیازها در دوران کودکی است که موجب پرورش احساسات دیده نشدن و مهم نشمردن می گردد.
چگونه با این معضل مبارزه کنیم:مراقب باشید که موقعی کسی به اتفاقی بی توجه است خودتان در مورد اینکه رفتارش چه معنایی می دهد استنتاج نکنید.گاهی اوقات جمله "او نسبت به اصلاح سرم بی توجه بود"درست همین معنا را می دهد.اما شاید توجه کردد،ولی فراموش کرد راجع به آن اظهار نظر کند یا نمی دانست که اگر اظهار نظر کند چه احساسی خواهید داشت.پس ضرورتا" بدان معنا نیست که بی توجه بوده یا دوستتان ندارد.
۲)احساس طرد شدگی، احساس آشنای به حساب نیاوردن در گفتگوها،گردهمائی های اجتماعی یا سایر رویدادها همان احساس بحساب نیاوردن در خانواده کودکی را تحریک می کند.در حالیکه برخی اوقات این احساس یک تجربه انسانی نرمال است،اما کسانی که دارای تجربه بی توجهی احساسی در دوران کودکی هستند این احساس را دردناک تر و گاهی اوقات بعنوان مانع دوستی های سالم تجربه می کنند.
چگونه با این معضل مبارزه کنیم: بر صرف وقت با کسانی تمرکز کنید که به شما احساس پذیرش و مورد توجه قرار گرفتن می دهند.اگر دریافتید که دوستان معین یا اعضای خانواده، شما را در رویدادهای اجتماعی شریک نمی کنند،این احساس را تصدیق کنید.آن را نامگذاری کنید و هشدار دهید که "احساس دردناکی است،"،"احساس طرد شدگی می کنم،" و غیره
سپس با کسی که در دسترس است ارتباط تلفنی یا نوشتاری برقرار کنید.بخاطر آورید که نباید با کسی فقط بخاطر اینکه عضو خانواده یا بخشی از کلوپ و غیره است وقت بگذرانید.بلکه حق دارید با کسانی وقت صرف کنید که به شما احساس پذیرش و مورد توجه قرار گرفتن می بخشند.
۳)احساس نیاز جهت سر و سامان دادن به وضع دیگران،این می تواند از سابقه تمایل برای کمک به یک سرپرست یا مراقبی سرچشمه گیرد که در کشمکش با بیماری روانی یا عوارض استعمال مواد بوده است.کودکان اغلب برای حفاظت از مراقبین خود،مسئولیت خطیری احساس می کنند،حتی اگر از آنها بد رفتاری دیده باشند.چنین احساسی می تواند سیکلی را خلق کند که اغلب هموابستگی ( نوعی رفتار بیمارگونه که در آن فرد به نیازهای خود توجهی ندارد و نیازهای دیگری را در اولویت قرار می دهد و به او خدمت می کند که موجب وابستگی طرف می شود ) نامیده می شود و بواسطه آن یک بزرگسال تمایل به سر وسامان دادن به وضع کسی را دارد که دوستش داشته و نگران و مراقب او است.
چگونه با این معضل مبارزه کنیم:احساسی را که هنگام تمایل برای کمک به دیگران بروز می کند شناسایی کنید.آیا ترس است؟نگرانی از ترک و رها سازی است؟
آیا احساس سودمندی یا مفید بودن می کنید،یا شاید اگر قادر باشید به دیگران کمک کنید،ارزش بیشتری برای این شخص یا دنیا خواهید داشت؟بر روی مرزهایتان کار کنید،از جمله بخاطر بیاورید که نمی توانید سخت تر از دیگری برای او کار کنید.
۴)مقایسه دائم خود با دیگران،قدری از این مقایسه بویژه اگر جوان هستید بخش نرمالی از انسان بودن است.جامعه اغلب بر جوانان اثر می گذارد تا به دیگران نگاه کنند و برای تناسب با محدودیت های گروه اجتماعی خودشان به روش معینی رفتار کنند.اما اگر متوجه شوید که بطور پیوسته در حال مقایسه بدن، گزینش های حرفه ای،روابط و خانواده با هر کسی هستید که بطور شخصی یا بر روی رسانه های اجتماعی می بینید امکان دارد علامت این باشد که عزت نفس پایین دارید یا فاقد اعتماد به نفس هستید.
ادامه دارد
منبع: source: psychologytoday.com
ترجمه و تلخیص: غریب واحدی پور
I don't believe in love at first sight because my mother started loving me before seeing
me
Luffina Lourduraj
"من عاشق شدن در نگاه اول را باور ندارم زیرا مادرم عشق ورزیدن به مرا قبل از دیدنم آغاز کرد."
تنها راه جلوگیری از انتقاد,هیچ کاری انجام ندادن,هیچ چیزی نگفتن و هیچ کسی نبودن است."ارسطو"
بهترین آمادگی برای فردا حداکثر تلاش و بهترین عملکرد امروز است.
در هوای ابری دیگران رنگین کمان باشید
زندگی را جدی نگیرید.زیرا از آن زنده بیرون نمی آیید.
25درصد زندگی اتفاقات و 75درصد آن عکس العمل به این اتفاقات است.