"اپیدمی تنهایی"یک تهدید عمده سلامت عمومی نامیده شد

محققین گزارش می دهند که,"تنهایی امکان دارد برای سلامتی خطرناک تر از چاقی باشد و جمعیت رو به افزایشی از آمریکایی ها در معرض خطر هستند."

بنا به گزارش AARP,این باور وجود دارد که حدود42.6آمریکایی بزرگسال بالای 45سال از تنهایی مزمن رنج می برند.

ارتباط اجتماعی با دیگران بطور گسترده ای بعنوان یک نیاز اجتماعی قلمداد و هم برای رفاه و خوشی و هم بقاء حیاتی است.جولین هولت-لانستد استاد روانشناسی دانشگاه بریگهام یانگ می گوید,موارد متعددی نشان دهنده آن است که فقدان ارتباط انسانی کودک در حین سرپرستی مانع از قوی و سالم شدن او گردیده و اغلب موجب مرگش می شود.و در حقیقت انزوای اجتماعی یا محبوس کردن بصورت انفرادی بعنوان شکلی از تنبیه استفاده شده است.

او حین کنفرانسی در نشست سالانه انجمن روانشناسی آمریکا در شهر واشنگتن دیسی افزود که,"با این وجود اکنون بخش فزاینده ای از جمعیت آمریکا بطور منظم تنهایی را تجربه می کنند."

هولت-لانستد نتایج دو تحلیل بزرگ را عرضه کرد.در یک تحلیل,محققین 148بررسی انجام داده بودند که بطور کلی در برگیرنده بیش از 300000نفر بود.آن مطالعات ارتباطات اجتماعی بیشتر را با کاهش 50درصدی خطر مرگ زودتر از معمول مرتبط نشان دادند.

پژوهشگران همچنین جهت سنجش اثر انزوای اجتماعی,تنهایی و زندگی در تنهایی بر روی خطر مرگ زودرس به بازنگری 70تحقیق دربرگیرنده بیش از 3.4میلیون نفر پرداختند.نتیجه:اثر هر سه مورد مساوی یا بزرگتر از خطر عوامل شناخته شده ای مانند چاقی است.

مطابق با اطلاعات سرشماری ایالات متحده,"از هر 4آمریکایی بیش از 2نفر تنها زندگی می کند,بیش از نصف ازدواج نمی کنند ,میزان ازدواج و تعداد بچه ها در هر خانواده رو به کاهش است."

هولت-لانستد در یک خبر منتشر شده انجمن روانشناسی آمریکا گفت,"این روندها بیانگر آن است که ارتباط اجتماعی آمریکایی ها رو به کاهش گذاشته و در حال تجربه تنهایی بیشتری هستند."

دلیلی قوی وجود دارد که انزوای اجتماعی و تنهایی خطر مرگ زودتر از موعد معمول را بیش از خیلی عوامل دیگر افزایش می دهد."

هولت-لانستد گفت,"با افزایش جمعیت پا به سن,تنها اثر آن بر روی سلامت عمومی افزایش می یابد.در حقیقت,خیلی از ملت های اطراف دنیا اکنون اظهار می دارند که با با "اپیدمی تنهایی"مواجه هستند.چالشی که با آن مواجه هستیم این است که در ارتباط با آن چه کاری می توانیم انجام دهیم."

او گفت,راه حل های احتمالی,ویزیت بیماران برای انزوای اجتماعی توسط پزشکان و آموزش مهارت های اجتماعی به بچه مدرسه ای ها است.او با یادآوری اینکه خیلی از روابط اجتماعی مربوط به محیط کار است افزود,"افراد مسن تر بایدبرای بازنشستگی از نظر اجتماعی و همینطور مالی مهیا شوند.

هولت-لانستد همچنین پیشنهاد کرد که طراحان جامعه مکانی همانند مراکز سرگرمی و بوستان های اجتماعی را در نظر بگیرند که افراد را به دور هم جمع شدن تشویق کند.

پژوهش عرضه شده در متینگ های پزشکی باید تا هنگام منتشر شدن در یک مجله بازنگری شده بصورت دقیق مقدماتی فرض شود.

(Source:webmed.com)

ترجمه و تلخیص:غریب واحدی پور