مدت ها پس از واقعه تأسف بار برخورد فیزیکی عده ای از نمایندگان مجلس نهم به علی مطهری که در واقع قانون طلبی صادقانه و دعوت او از ارکان نظام برای شفافیت و لزوم دوری از برخورد سلیقه ای در خصوص مسائل حیاتی کشور را برنمی تابیدند,دوست فرهیخته و اندیشمندی به مناسبتی به آن ماجرا اشاره کرده و فرمودند,"...در واقع آستانه تحمل نظام تا آنجا تنزل کرده است که فرزند استادمطهری نیز تحمل نمی شود و اگر فقط حتی  با ادبیاتی آرام و متین نیز ازشفافیت و عمل به قانون بگوید در صحن مجلس شورای اسلامی و در مقابل دیدگان جهانیان بطرز غیر قابل باوری مورد تعرض و ضرب و شتم قرار می گیرد,به عبارتی او معتقد بود که نه چند فرد خاص بلکه نظام با علی مطهری برخورد کرده است."

در حالیکه قبول نظرات آن دوست خیلی برایم سنگین بود و غم سنگینی بواسطه پیش بینی مختومه شدن  آرمان های عظیم نظام و انقلاب حتی با ظن و گمان در خصوص پذیرش چنین فرضی تمام وجودم را فرا گرفته بود.اما با این وجود چون خیلی از هموطنان کشورم امیدم به نظام و انقلاب را هرگز از دست ندادم.تا روزی که گویا سید محمد خاتمی هم با دغدغه تلاش برای احیای امید در ملت و افزایش آستانه تحمل نظام و انقلاب همراه و همگام با سایر دلسوزان ملک و میهن فهرست انتخاباتی اصلاح طلبان و اعتدالیون را در تصادفی عجیب"لیست امید"نامید و با تأکید و تکرار هم از ملت برای رأی به تمام افراد موجود در آن لیست دعوت کردند.

نتیجه را هم دیدم و دیدید .ولی امروز اگر چه ناکامی عارف در فتح کرسی ریاست مجلس ممکن است امید خیلی ها را از "لیست امید"سلب کرده باشد.ولی شک ندارم که نشستن علی مطهری برند قانون طلبی در کشور بر کرسی نایب رئیسی مجلس دهم نشانه بارزی بر زنده شدن روح امید به افزایش آستانه تحمل نظام و ناکام گذاشتن تندروهایی است که همواره  هزینه سنگین اعمال و حرکات خود را بر نظام و انقلاب تحمیل می کنند. 

صدالبته این همه جز با اعتماد به صندوق رأی و امید به  معجزه آن در انتخابات ریاست جمهوری خرداد92و سپس اسفند 94و اردیبهشت 95 میسر نبوده است.

به امید دوام و استمرار معجزه صندوق رأی در نظام جمهوری اسلامی

غریب واحدی پور