چهار علامت نابالغی هیجانی یک والد

توضیحات

:::

دسته: مطالب نمونه |

منتشر شده در دوشنبه, 19 فروردين 1404 12:05 |

بازدید: 76 |

Print

پست شده؛ ۶نوامبر۲۰۲۱
نکات کلیدی:
۱) عدم بلوغ هیجانی می تواند نتیجه وابستگی های ناایمن در حین تجارب اوایل عمر، تروما و یا فقدان درون نگری عمیق تر باشد.
۲) عدم بلوغ هیجانی می تواند بصورت خودپسندی، خود شیفتگی و توانایی ضعیف برای مدیریت تعارض آشکار شود.
۳) برخورداری از والدی که فاقد بلوغ هیجانی است می تواند به عزت نفس پایین، افسردگی، اضطراب، تروما، سوء استعمال مواد و تعارض میان فردی منجر گردد.
بلوغ هیجانی و هوش هیجانی مستلزم خودآگاهی ، همدلی و خودگردانی هیجانی و همینطور ارتباط آگاهانه، همکاری، حل مسأله خلاقانه و رفع تعارض اثر بخش است. هنگامی که از طریق تمرینات خوداندیشی مانند روان درمانی یا مشاوره، کاوش روحانی یا برنامه های خودیاری بر روی خود کار می کنیم، بلوغ هیجانی و هوش هیجانی را بهبود و پرورش می دهیم. بلوغ هیجانی یک عنصر حیاتی بهبود و تقویت روابط سالم است. عدم بلوغ هیجانی می تواند نتیجه وابستگی های ناایمن در حین تجارب اولیه عمر، تروما، اعتیاد درمان نشده،  مشکلات سلامت روان، فقدان درون نگری عمیق تر یا کار بر روی خویشتن باشد. می تواند بصورت خودپسندی، خودشیفتگی و یا مدیریت ضعیف تعارض بروز کند.
برخورداری از والدی که از نظر هیجانی نابالغ است می تواند عمیقاً دلسرد کننده (به همان اندازه خشمگین کننده)باشد و موجب شود تا در هویت فردی و نیز درک تان از واقعیت تردید کنید. می تواند به رفتارهای برگشت کننده( برگشت به روش زندگی و کارکرد  کمتر پیچیده) منجر گردد و موجب بروز افسردگی، اضطراب، علائم تروما، سوء استعمال مواد و عوارض سلامت روان دیگر شود. بعلاوه به تعارض کودکـ - والد و چالش های مداوم رابطه منجر گردد.
بنابراین، شناخت علائم و نشانه های عدم بلوغ هیجانی مهم است، چون در آن صورت آنها را تشخیص می دهید و از اثرشان بر خودتان آگاه می شوید. علاوه بر آن توسعه و پرورش استراتژی های مقابله ای  هم حائز اهمیت است. زیرا با آنها می توانید بهزیستی روانی و تعادل فکری خودتان را حفظ کرده و تعارض در روابط را بطور اثر بخش مدیریت کنید.
* علائمی که ممکن است نشان دهنده عدم بلوغ هیجانی والدتان باشند و توصیه هایی برای مقابله
۱) رفتار و عملکرد آنها نشأت گرفته از منیت آنها است.
ما همه منیت هایی بعنوان بخشی از تجربه انسانی داریم. منیت های ما درک اذهان مان از خودمان هستند. آنها به گرفتن حالت دفاعی، غرق شدن در افکار خویش و تعارض در روابط گرایش دارند. هنگامی که والدی بر اساس منیت عمل و رفتار می کند، ممکن است در یکی از دو گروه ذیل قرار گیرد:
۱) پر افاده(Diva)
۲) تو سری خور(Doormat)
پرافاده؛ آدمی پر طمطراق، ذیحق، پرخاشگر، خودشیفته و فاقد نگاه احترام آمیز نسبت به مرزهای سایر مردم است.
تو سری خور؛ آدمی نافعال یا نافعال ـ پرخاشگر است، اغلب در  روایتی قربانی از خود گیر می کند و بطور مکرر اجازه می دهد تا مرزهایش مورد مصالحه قرار گیرند.
این ها هر دو اشکال خود ارزشی پایین و فقدان عزت نفس سالم هستند که اغلب حاصل تروما یا وابستگی های سالم ناکافی نسبت به والدین یا سایر مراقبین در اوایل عمر هستند.
توصیه هایی برای مقابله: به منظور اجتناب از گرفتار شدن در تعارض و کشمکشی جدی و طولانی، از منیت خود جدا شوید.
برای جدا شدن از منیت خودتان و ارتباط با شخصیت عمیق ترتان یعنی جوهر وجودی تان( وجود متعالی، روح یا نور درون)، تکنیک های ذهن گاهی(حضور کامل در لحظه حال) مانند تنفس عمیق، مدیتیشن، ارتباط با طبیعت، آرام سازی پیش رونده عضلانی و یوگا را تمرین کنید.
گسستگی سالم( جدایی از هیجانات مضر خود و دیگران) و چشم دوختن به دور دست را برای کسب چشم اندازی بهتر تمرین کنید. تجسم سپری نامرئی بین خود و والدتان و حالت منفی او، واکنش تان را تست می کند. از طریق ارتباط قاطع و با اعتماد به نفس که چهره به چهره، شفاف و بیانگر احترام به خود و دیگران باشد، برای خودتان مرزهای سالم تنظیم کنید.
۲) مسئولیت شخصی نمی پذیرند و اغلب دیگران را سرزنش می کنند. این عیب دوباره بصورت تمایلات تو سری خوری( یک حکایت قربانی که در آن رنج شان خطای هر کس دیگری و نه خود آنها است) یا یک واکنش افاده ای(هرگز خطا نمی کنند و مشکلات حاصل خطاها و بی کفایتی های دیگران است) می تواند بروز کند. نپذیرفتن مسئولیت به فقدان صداقت و درستی منجر می شود، به اعتماد آسیب می رساند  و از بخشش ممانعت می کند.
توصیه هایی برای مقابله: در مقابل تمایل برای تلاش و واداشتن آنها به پذیرش مالکیت نقش خودشان مقاومت کنید. متأسفانه، عدم بلوغ هیجانی بدان معنا است که در این برهه زمانی ناتوان هستند. ممکن است درمان، مشاوره یا برنامه ۱۲گامی را پیشنهاد دهید، اما انجام کار به خود آنها بستگی دارد، نمی توانید برای آنها انجام دهید. چگونگی پرورش و توسعه تفلون هیجانی را بیاموزید و موقعی که هیچ کار اشتباهی انجام نداده اید هیچ سرزنشی را نپذیرید. این کار را می توانید از طریق بهبود و تقویت جداسازی سالم با عشق انجام دهید. درک کنید که نپذیرفتن مسئولیت توسط والدتان می توان خشمگین کننده باشد، خود دلسوزی را با تکریم و توجه به احساسات خودتان و دسترسی به پشتیبانی هیجانی که سزاوار آن هستید تمرین کنید. به گروههای حمایت کننده ای بیندیشید که برای مقابله با مشکل والدینی که دارای تمایلات خودشیفتگی، اعتیاد و سایر مشکلات سلامت رفتاری هستند می توانند ابزارهایی مهیا کنند.
۳) از مکانیزم‌های دفاعی ساده مانند انکار، فرافکنی و همانند سازی فرافکن استفاده می کنند. مکانیزم های دفاعی، روش منیت برای حفاظت از خودش در مقابل افکار و احساسات ناخوشایند است. ما همه در اوقاتی مانند هنگام دلیل تراشی یا ارائه توجیه عقلی، از مکانیزم‌های دفاعی استفاده می کنیم. لکن، والدی که از نظر هیجانی نابالغ است به دفاع بدوی تری مانند انکار( اصلأ نپذیرفتن یک مشکل یا حتی ممانعت از باور وجود آن)، فرافکنی( گرفتن ویژگی های نامطلوب خود مانند مدیریت خشم ضعیف و نسبت دادن آنها به دیگران) و همانندسازی فرافکنانه(در حقیقت درمانده کردن فرد دیگری با هیجانات منفی خود از طریق روش تزریق و القا احساس به او است) متوسل می شود. برخورداری از والدی که بدین طریق رفتار می کند می تواند دیوانه کننده باشد و باعث مردد شدن نسبت به خود و چشم انداز تان شود.
توجه: همانندسازی فرافکنانه؛ مکانیزمی است که در آن فرد علاوه بر نسبت دادن احساسات ناخوشایند خود به دیگران، به شکلی رفتار می کند تا ثابت کند که نظرش در خصوص دیگران درست بوده است. به عبارت دیگر موضوع برون فکنی را به فرد تحمیل می کند.
توصیه هایی برای مقابله: از تمرینات ذهن آگاهی(حضور کامل در لحظه حال) برای شناخت و مشاهده رفتارهایی او بدون عادت کردن به آنها یا  نشان دادن واکنش استفاده کنید. با تمرینات ذهن آگاهی مانند اسکن های بدن، بیاموزید که تجربه هیجانی خودتان را بشناسید و  آن را از تجربه هیجانی والدتان جدا کنید، بطوریکه بتوانید تشخیص دهید که کدام احساسات مربوط به او هستند. مجاری تخلیه سالم  هیجانات مانند ورزش و هنر را بیابید یا آنها را برای کسانی که درک می کنند بیان کنید. از استراتژی های مقابله ای ناسالم مانند خود درمانی با مواد، الکل یا بازی های وسواسی، خرید یا سکس اجتناب ورزید.
۴) فاقد همدلی هستند. این موقعی است که بنظر می رسد والدی قادر نیست خودش را در موقعیت شما قرار دهد. فاقد توانایی شناخت، درک یا تأیید تجارب هیجانی تان هست. فقط به زندگی از منظر خودش می نگرد.
توصیه هایی برای مقابله: بخاطر داشته باشید و بپذیرید که آنها از نظر هیجانی قادر به درک چگونگی احساس شما نیستند. در مقابل تمایل برای تلاش بی فایده جهت وادار کردن آنها به درک چشم انداز ودیدگاهتان مقاومت کنید. غم و ناراحتی ناشی از عدم توانائی والدتان برای درک تجربه هیجانی تان را از طریق درمان، وقایع نگاری، هنرهای پر معنی و تحرک تسکین دهید. بیاموزید که چگونه با تمرین خود دلسوزی و تکریم تجارب هیجانی خودتان و اطلاع از اینکه احساسات تان واکنش نرمالی به تجارب زندگی تان هستند،  والد با محبت خود باشید. دلسوزی و همدلی را از کسانی در شبکه حامی خود طلب کنید که قادر به تأمین آنها هستند. با علم به اینکه بی شک باید زخم ها وتروماهای عمیقی تجربه کرده باشد که ظرفیت اولیه انسانی برای همدلی را ندارد، بزرگواری کنید و همدلی را برای والد خود تمرین کنید.
کار بر روی سلامت روان و هوش هیجانی، فرآیند مادام العمری است که نیازمند زمان و توجه است. برای تکریم احساسات فقدان، آسیب و خشم خودتان و آموختن مهارت هایی برای عبور از آنها با صبر، مهربانی و دلسوزی هم برای خودتان و هم والدتان به کسب پشتیبانی و حمایت از طریق درمان یا مشاوره بیندیشید.
منبع؛ https://www.psychologytoday.com
ترجمه و تلخیص:غریب واحدی پور
  

خود دلسوزی

سلامت روانی

فقدان همدلی

نابالغی هیجانی

هوش هیجانی