{jcomments on}
محضر مبارک رئیس جمهور محترم جناب آقای دکتر پزشکیان
باسلام و احترام؛ غریب واحدی پور مدیر سایت خودگردان توتم نیوز«totamnews.ir» با قدمتی بیش از یک دهه، فارغ التحصیل مهندسی بر ق از دانشگاه علم و صنعت ایران در اولین سال های دهه هفتاد، کارشناس ارشد مدیریت استراتژیک با معدل الف از دانشگاه علوم و تحقیقات ایران و نویسنده و مترجم حداقل با ۲۰ جلد کتاب چاپ شده و در نوبت چاپ در حوزه های مختلف فنی، ایمنی صنعتی، مدیریت، روانشناسی، سیاسی و اجتماعی هستم.
آخرین و صد البته نه کم اهمیت ترین ایتم این رزومه فست فودی، کارمند فنی شرکت بهره‌برداری نفت و گاز آغاجاری با قریب به سه دهه تجربه کاری و افتخار همکاری با صنعت مردانی است که در دور افتاده ترین، محروم ترین و از جمله گسترده ترین مناطق نفتی کشور با گستردگی ۲۵هزار کیلومتر مربع در سه استان کهگیلویه و بویراحمد، خوزستان و بوشهر واقع در ۱۲۵ کیلو متری اهواز، با راهبری عملیات تولید، فرآورش و انتقال نفت و گاز توأم با نگهداری، بهینه سازی و تعمیر کلیه تأسیسات ۴۵واحد عملیاتی مربوط به ۸میدان نفتی؛ تولید ۲۰درصد نفت کشور، حدود۳۰درصد مایعات گازی خوراک پتروشیمی بندر امام ماهشهر و تولید روزانه ۱۱۰۰۰بشکه نفتا جهت بخشی از خوراک مورد نیاز شرکت پتروشیمی بوعلی، فقط بخشی از بار سنگینی است که بر دوش آنان و خانواده هایشان سنگینی می کند.
رب النوع وفاق، نه سن و سالم اقتضای خودستایی می کند و نه هم در سیستم رانت و رابطه ای که حتی عزم راسخ، صداقت و سیره علی گونه جنابعالی هم چاره سازش نبوده و نیست، قابلیت و توانمندی عامل ترفیع و پیشرفت می شود!
اما این مقدمه به ظاهر نامربوط را نقل کردم تا اذعان کنم که طلسم صداقت و صراحت را به بهایی گزاف بدست آورده ام، ولی هرگز از هزینه کردن آن برای پیگیری مطالبات و درد و رنج هم رنج و هم دردان نفتی ام شرمسار نبوده و نیستم:
وزیر خوش نام حوزه سلامت در دولت اصلاحات؛ اگر چه از بد روزگار بر تارک هر کوی و برزنی که نفت جوشیده و می جوشد؛ محرومیت، دور افتادگی و شرایط سخت هم نقش بسته و می بندد. ولی نام آغاجاری یعنی همان دیاری که بیشتر با رکورد دمای آن در گرمای طاقت سوز تابستان شناخته شده است و روزی پایتخت نشینی با تبسم تلخی بر لب گفتند؛ تام و جری شنیده بودم ولی آغاجاری هرگز، بد جوری با رنج و محرومیت عجین شده است!
تاسیسات و تجهیزات فرسوده از جمله خوردگی، پوسیدگی و زنگ زدگی لوله ها و مخازن نفت خام و عدم بازسازی و بهسازی آنها باضافه مستهلک بودن ماشین آلات و تجهیزات تولید، اغلب شرکت های نفتی علی الخصوص شرکت بهره‌برداری نفت و گاز آغاجاری را با ریسک های ناشی از عدم ایمنی و بالا رفتن هزینه‌های تعمیر و نگهداری تاسیسات و تجهیزات مواجه کرده است. تا حدی که در چنین شرایطی تولیدی که شرح آن گذشت عمدتاً با هزینه کردن از روح و روان پرسنل حاصل می گردد.
مضافاً اینکه، ماهیت و پیچیدگی عملیات و شرایط سخت و حساس تولید نفت و گاز و همچنین اقلیم و جغرافیای خاص همچون گرما، کمبود آب آشامیدنی، آلودگی‌های شیمیایی و مشکلاتی دیگر چون کار در محیط های نفتی و استنشاق گازهای مضر استخراجی از چاههای نفت، سلامت جسمی کارکنان و گاه خانواده آنان را با تهدید جدی مواجه کرده است. تا آنجا که بعضاً فرآیند عملیات و تداوم تولید و فرآورش با ریسک زیادی برای آنان همراه هست!
از سوی دیگر، نگرش و تفکر تولید محور موجب عدم هزینه کردن برای تشکیل کمیته ریسک و واحد مدیریت و سیستم ارزیابی ریسک شده است. لذا، برنامه ریزی یکپارچه ای جهت پیش بینی مخاطرات با توجه به شرایط و تحولات آتی صورت نگرفته و نمی گیرد. در نتیجه واکنش مناسب و در خوری در برابر ریسک های بالقوه ای که می تواند تاثیرات منفی بر سلامت کارکنان و اغلب خانواده های آنان داشته باشد متصور نیست! علاوه بر آن، ساز و کارهای کافی برای شناسایی ریسک های برون سازمانی و پیامد ریسک های مرتبط با زندگی کارکنان و بالتبع تولید هم وجود نداشته و ندارد.
صد البته، چنین مواردی در اکثر مناطق نفتی کم و بیش وجود دارند، لکن آغاجاری را بعنوان نمونه آورده ام.
با این همه، رنج مضاعف این است که متأسفانه و بطور ویژه در دولت قبل با قانون مصطلح شده در بین نفتی ها بنام« سقف ظالمانه» تمام رشته های دلسوزانی که طی سال های گذشته با افزودن ایتم هایی به حقوق و دستمزد قصد کاستن از درد و رنج محرومیت و سختی کار در حوزه های نفتی ویژه ای چون آغاجاری را داشتند، یک شبه پنبه گردید!
فراتر اینکه، صدای اعتراض بیش از یکساله پیش کسوتان و کهنه صنعتگران هم همه جا شنیده شد، ولی در بین دولتیان و وزارت نشینان وقت نه فقط با کم محلی، بلکه حتی با بی محلی مطلق مواجه گردید! در نتیجه، باورمان شد که تغییر و مطالبه ما جدای از تغییرات و مطالبات توده مردم نیست و فقط با تغییر سکاندار پاستور امکان پذیر است!
بنابر‌این، امثال منی که مویرگی اصلاح طلب بوده و هستم، بعلاوه از دیر باز مجذوب شخصیت کاریزماتیک جنابعالی بوده ام، با فرصت استثنایی حضورتان در رقابت های انتخابات ریاست جمهوری تیر ماه ۱۴۰۲، رگ و پوستم جانی دوباره گرفت!
لذا، نه فقط در جمع محافل عمدتاً نفتی فریاد زدم، بلکه در سایت توتم نیوز نوشتم و در محافل گسترده مجازی هم به اشتراک گذاشتم که«...در موقعیت بسیار خطیری که کاندیداهای جناح رقیب در سال های اخیر هر کدام به طریقی در عرصه تصمیم گیری و تصمیم سازی کشور حضور داشته اند، در نتیجه تفکر آنها از جمله عوامل خلق مشکلات فعلی بوده است. اعتماد دوباره به آنها، ضمن اینکه مصداق بارز «آزموده را دوباره آزمودن»است، آنگونه که آلبرت اینشتین هم گفته اند، مصداق بارز کار بیهوده، رجوع به تفکر خلق کننده مشکل برای رفع مشکل هم هست!»
از اینرو، اگرچه حضرتعالی وعده کمی و عددی به هیچ قشری از جمله نفتی ها ندادید، ولی اطلاع از سیره فکری، کارنامه کاری، جمع همراهان و دیدگاه روشن تان مبنی بر پر کردن شکاف حقوق و دستمزد با تورم کفایت می کرد تا ما علاوه بر دل بستن به پیگیری مطالبات ملت، بطور ویژه هم چشم انتظار تحقق مطالبات خودمان در دولت چهاردهم باشیم!
صد البته، پیام دلگرم کننده وزیر محترم نفت در آغازین روزهای حضور در وزارت و پیگیری هایی که نتایجی هم بدنبال داشت، همه بیانگر آن بود که اشتباه نکرده ایم. لکن، ضمن اینکه مشکل بطور کامل رفع نگردید، شتاب افزایش تورم باز هم شکاف حقوق ما با تورم را ژرف تر کرد!
پزشک جمهور! جالب اینجا است که با سیستم غیر علمی و ظالمانه فعلی، هر چه تجربه و بالتبع دانش ضمنی بهتر و مطلوبتر و منطقه محروم تر باشد، اثر پذیری از فیلتر سقف و درنتیجه کاهش حقوق دریافتی بیشتر و بیشتر می شود!
در حالیکه، هر چه فرآیند کاری پیچیده تر باشد، دانش و تجربه بیشتری برای ریسک یابی و شناخت کار بحرانی به منظور جلوگیری از حوادث در صنعتی مورد نیاز است که بنا بر آنچه که عنوان شد بطور ذاتی و بواسطه شرایط ویژه از جمله تحریم اجنبی، قدمت و فرسودگی تجهیزات و از همه مهم تر کمبود نیروی انسانی توانمند در شرایط فعلی بمراتب بیشتر مستعد بروز حوادث پر هزینه ای است که بعید نیست پیامدهایی چون حادثه تاریخی و بسیار مصیبت بار نشت مواد شیمیایی در کارخانه بوپال هندوستان داشته باشند!
جناب آقای رئیس‌جمهور ؛ سخن خلاصه کرده و از جنابعالی که قلب و روحم به دلسوزی ات گواه می دهد به نمایندگی از نفت مردان دلسوز وطن در هر کوی و برزن نفتی، عاجزانه می خواهم که در راستای حفظ و نگهداری نیروی انسانی متخصص و باتجربه و همچنین ایجاد رضایت شغلی و انگیزه کاری آنها و افزایش راندمان تولید، با توجه به ماهیت کار و شرایط آب و هوایی مناطق نفتی، بطور ویژه دستور پیگیری موضوع را صادر فرمائید تا ریسک بزرگ و پنهان کاهش انگیزه و دغدغه زایی قهرمانان گمنام تولید از صنعت کهن نفت رخت بربندد، چرا که شرایط نهان شبیه مین های زمینی پنهان منتظر موقعیتی مناسب برای خرابی و ویرانی هستند!!
با تقدیم احترام
غریب واحدی پور
توتم نیوز
دیماه۱۴۰۳
۰۹۱۶۶۵۳۱۳۱۹