*برنامه ریزی برای کارهایی که می توانید انجام دهید
طبیعی است از اینکه محیط کارتان تعطیل شود،بچه ها مجبور شوند بجای مدرسه در خانه بمانند،خود یا کسی را که دوست دارید مریض شوید،یا ناچار به قرنطینه کردن خود گردید نگران باشید.در حالیکه اندیشیدن به این احتمالات می تواند ترسناک باشد،اما رفتار کنشگرایانه می تواند حداقل بخشی از اضطراب را کاهش دهد.
نگرانی های ویژه خود در خصوص چگونگی اختلال ویروس کرونا در زندگی تان را بنویسید.اگر احساس به هم ریختن و منکوب شدن دارید،در خواست مرخصی کنید.
لیستی از راه حل های احتمالی که می توانید به آنها بیندیشید تهیه کنید.خیلی نسبت به کامل بودن گزینه ها وسواس بخرج ندهید.راه حل ها شامل هر چیزی باشند که برای کمک به جلوگیری از وقوع مشکل به ذهن خطور می کنند.
بجای شرایطی ماورای کنترل خود بر موارد واقعی که بدان طریق می توانید مشکل را رفع یا تغییر دهید تمرکز کنید.
پس از ارزیابی گزینه های خود،یک برنامه عملی تنظیم کنید.موقعی که چنین کاری کردید،آن را کنار گذاشته و تا زمانیکه نیاز باشد یا شرایط بطور قابل ملاحظه ای تغییر کند در مقابل وسوسه برگشت مجدد به آن مقاومت کنید.
*چگونگی جلوگیری از مارپیچی شدن"اگرها"
در حرف چشم پوشی از اشتیاق برای اطمینان و کنترل اوضاع ساده تر از عمل است.اگر احساس می کنید که به سمت احساسات منفی و بیم و هراس گرایش یافته اید،نگهداشتن خود در لحظه حال می تواند مارپیچ احساسات منفی را متوقف و به مغز عقلانی تان اجازه دهد تا به مسیر اصلی برگردید.
تکنیک انجام چنین کاری ساده و با این وجود موثر است:توجه خود را به بدن و نفس خویش معطوف کنید.
تمام توجه بر زمان و مکان فعلی متمرکز شود:به مناظر،صداها و بوهای پیرامون خود و آنچه که در بدن احساس می کنید توجه کنید.بکندی به دم و بازدم ادامه دهید، به آرامی ذهن تان را دوباره به بدنتان برگردانید و هر زمانی که منحرف می شود نفس بکشید تا بیشتر احساس آرامش کنید.
*حتی موقعی که از نظر فیزیکی دور هستید در ارتباط بمانید
شواهد نشان می دهد که خیلی از افراد مبتلا به ویروس کرونا بویژه جوانان در ظاهر سالم بوده و علائمی ندارند اما با این وجود می توانند ناقل ویروس باشند.به همین علت، اکنون بزرگترین کار مثبتی که اکثر مردم می توانند برای بهبود وضعیت انجام دهند دوری اجتماعی است.
اما دوری اجتماعی هم خطرات خودش را دارد.
انسان ها حیوانات اجتماعی هستند.از نظر سخت افزاری برای ارتباط ساخته شده اند.انزوا و تنهایی می تواند اضطراب و افسردگی را تشدید کند و حتی بر سلامت بدنی تاثیر بگذارد.بدین علت در ارتباط ماندن بعنوان بهترین کاری که می توانیم و برای پشتیبانی و حمایت به آن نیاز داریم مهم است،حتی اگرچه فعالیت های اجتماعی را بطور شخصی کاهش می دهیم.
در تماس ماندن با دوستان و خانواده برای شما یک اولویت باشد.اگر موقع اضطراب و افسردگی تمایل به گوشه گیری داریدبرای بی اثر کردن آن به برنامه ریزی برای مکالمه،چت و قرار ملاقات های رسانه ای بپردازید.
در حالیکه دیدارهای شخصی محدود است،اگر قادرید گفتگوهای تصویری را جایگزین کنید.تماس چهره به چهره مشابه یک ویتامین برای سلامت ذهنی از طریق کاهش ریسک افسردگی و کمک به تقلیل استرس و اضطراب است.
رسانه اجتماعی ابزاری قوی نه فقط برای ارتباط با دوستان،خانواده و آشنایان ،بلکه برای تجربه احساس ارتباط در مفهومی عظیم تر با جوامع،کشور و دنیا است.به ما یادآوری می کند که تنها نیستیم.
ادامه دارد
منیع؛ https://www.helpguide.org
ترجمه و تلخیص؛ غریب واحدی پور