هنگامی که دانشجوی دانشگاه بودم سر پر شوری داشتم ،اخبار را با وسواس خاصی دنبال می کردم و روزنامه هم درست و حسابی می خواندم.به یاد دارم که در آن ایام ماجرای شگفت انگیزی بوقوع پیوست؛جلال الدین فارسی از اولین کاندیداهای دور اول ریاست جمهوری نظام اسلامی و نویسنده ای صاحب نام و دارای تالیفات پر محتوای فراوان در حین  شکار مرتکب قتل کشاورز روستا زاده ای گردید.هنگامی که جزئیات ماجراهای دادگاه و تقلاهای غیر معمول آن متهم ویژه برای دفاع از خود و بگو مگوهای تند وتیز اولیای دم را در روزنامه ها می خواندم در حالیکه  تجربه امروز را نداشتم و علی رغم اینکه با آن متهم سرشناس اختلاف عقیده و نظر هم داشتم ولی خیلی ناراحت می شدم!!
اکنون با گذر قریب به سه دهه از آن ماجرا نقل محافل شده است که دکتر نجفی نه روستا زاده ای را در حین شکار،بلکه همسر خود را در خانه به قتل رسانده است.هضم و پذیرش خبر برایم سنگین و بسیار متاثر کننده است و با گذر بیش از یک روز هنوز هم آثار شوک ناشی از چنان خبر غیر منتظره ای از ذهن و روحم محو نشده است !حقیقت آن است که نجفی بعنوان سرمایه انسانی مملکت خیلی از مراحل موفقیت را که آرزوی جوانان دیروز ، امروز و فردای مملکت است طی کرده است،صریحتر بگویم به گمانم مادر دهر دیگر به سهولت قادر به زادن و پروردن فرزندان توانمند و نابغه ای چون محمد علی نجفی است!ولی چه می توان کرد که    خشم مظهر و نماد کم آوردن بشر است و حتی گیتی  نجفی را هم در گوشه رینگ چنان پرس کرد که کم آورد و شد آنچه که نباید می شد!!!
اما،گویا کارگردان قدر خلقت حتی در تلخ ترین حوادث هم از گذاشتن سکانسی برای قلقلک روح دریغ نمی کند و چنین سکانسی هم حضور و اعتراف صریح متهم ویژه قتل فراموش نشدنی خرداد ۹۸ به ارتکاب جرم و نیز عدم تقلاهای غیر معمول او از طریق ارائه دلایل غیر مستند برای دفاع از خویش است یعنی همان انتظاری  که در بدترین شرایط و موقعیت مردم از مرد یا مردانی دارند که  سال ها در ذهن آنان  برند صلابت ،اقتدار و توانمندی بوده اند!!
باشد که نتیجه هر چه باشد هرگز خلاف آن انتطار را شاهد نباشیم.
توتم نیوز
غریب واحدی پور
۹خرداد۹۸