آیا دانشمندان می توانند حافظه را هک کنند؟
علم جدید قابلیت های بیشماری برای کمک جهت سالم ماندن ذهن و بدن به ما ارزانی می دارد،اما برخی جستجوهای علمی اخیر نیز مرکز مناقشه بوده اند.یکی از این ها علاقه محققین به دستکاری حافظه ها است.آیا این شاهکار برجسته امکان پذیر است،و اگر چنین است،چرا می خواهیم به آن دست یابیم؟
در این نوشته،کشف می کنیم که آیا دانشمندان می توانند به دستکاری حافظه دست یابند،و چنین کاری چگونه امکان پذیر است.
حافظه های ما بخش اعظم شخصیت مان را تشکیل می دهند،و آنچه را که بخاطر می آوریم اغلب می تواند مبنای تعریف تجربه ما از دنیا باشد.
در حالیکه خاطرات مثبت می توانند به رشد و کامیابی ما کمک کنند،اما خاطرات منفی همیشه چنین اثرات خوشایندی ندارند.
گاهی اوقات،خاطرات نامطبوع می توانند بخشی از یک منحنی یادگیری باشند،سوختن پوست در تماس با آب جوش به معنای آن است که مرتبه بعدی هنگام دستکارس کتری بیشتر دقت کنیم.
لکن،هنوز خاطراتی هستند که بدرستی آسیب زا هستند،و یادآوری آنها می تواند به اضطراب و مشکلات سلامت ذهنی جدی مانند اختلال استرس(فشار روانی) پس از روان زخم(PTSD)  منتهی گردد.
مطالعه حافظه و  شکل گیری،یادآوری و فراموشی محفوظات  توجه و کنجکاوی زیادی را بین عصب شناسان،روانشناسان و حتی محققین حوزه انسانی به خود جلب کرده است،چون هنوز موضوعات خیلی زیادی در ارتباط با فرآیندهای پیرامون حافظه وجود دارند که بطورکامل قابل درک نیستند.و در حالیکه هنوز به آموختن بیشتر در خصوص چگونگی شکل گیری خاطرات و محفوظات درون مغز نیاز داریم، در سال های اخیر،محققین شروع به بررسی امکان دستکاری خاطرات بویژه خاطرات منفی کرده اند تا دریابند که آیا امکان تضعیف و یا بطور کلی حذف آنها وجود دارد.
در این نوشته،بطور خلاصه بررسی می کنیم که چرا بخاطر می سپاریم و چرا بطور طبیعی فراموش می کنیم.همچنین به کنکاش در خصوص برخی مطالعات صورت گرفته در خصوص دستکاری حافظه می پردازیم،با توضیح در مورد اینکه چگونه و چرا محققین برای حصول به چنین دستاوردی هدف گذاری کرده اند.
*یادآوری و فراموش کردن خاطرات یا آموخته ها
موقعی که مغز اطلاعات را رمز گشایی می کند،آن اطلاعات در گروهی از عصب ها ذخیره می شوند که این عصب ها پیوندگاهها یا لینک هایی هستند که به سلول های مغز امکان می دهند تا با همدیگر ارتباط برقرار کنند.
بطور نمونه،دانشمندان وجود پیوندگاههای قویتر در مغز را نشانه حافظه بهتر می دانند،و مغز بطور پیوسته،همچنانکه خاطرات یا آموخته های جدید تشکیل یا قدیمی ها  به روز می شوند اتصالات پیوندی را  از طریق تشکیل پیوندگاههای جدید و تقویت پیوندگاههای موجود به روز می کند.
لکن ،اگر پیوندگاهها اغلب بقدر کفایت فعال نشوند ضعیف تر می شوند و  مغز در مجموع برخی از آنها را  از دست می دهد.از اینرو،فراموشی می تواند بطور طبیعی رخ دهد و محققین بدرستی توجیه می کنند که فراموشی  بخش حیاتی یادگیری و خلق محفوظات یا آموخته های جدید است.
سایت Medical News Todayبا دکتر سام بیرنز که اکنون دستیار تحقیق در دانشگاه یورک  بریتانیا است گفتگو کرد و او توضیح داد که فراموش کاری طبیعی می تواند بواسطه چندین دلیل متفاوت باشد.
افزودند که ،"فراموش کاری به این خاطر رخ می دهد که انرژی  موثر نامحدود برای نگهداری همه خاطرات یا محفوظاتی وجود ندارد که روزانه در ذهن شکل می گیرند،بعلاوه  بنظر می رسد که فراموشکاری یک نتیجه طبیعی تکوین و پیدایش عصب ها  یعنی فرآیندی است که سلول های مغزی جدید را  برای پشتیبانی از یادگیری آینده خلق می کند."
او به سایتMedical News Today گفت،"امکان دارد که پاکسازی خاطرات قدیمی و بدون از استفاده بطور مستقیم به توانائی ما برای آموختن موضوعات جدید مربوط باشد."
اما دانشمندان به کشف خیلی از پیچیدگی هایی ادامه می دهند که در یادآوری و شکل گیری آموخته ها و محفوظات معما شده اند.برای مثال،تمام محفوظات ما درست نیستند،ِلذا گاهی اوقات مغزهای ما "فراموشی را بعنوان یک مکانیزم دفاعی"اجراء می کنند.
   *انطباق و تحریف حافظه
تحقیق گذشته نشان داده است که تعاملات اجتماعی  می تواند بر خاطره شخص از یک رویداد اثر بگذارد،همانطور که می تواند بر چیزی که دیگران در خصوص رویداد  یکسانی بخاطر می آورند یا ادعا می کنند که بخاطر می آورند اثر بگذارد.
ادامه دارد
(Source: Medical News Today)
ترجمه و تلخیص؛غریب واحدی پور